تاثیر آموزش خودمراقبتی در به کار گیری روش های مقابله در بیماران پس از جراحی قلب

بیماری قلبی- عروقی یکی از مهم ترین بیماری های مزمن است که یک مشکل جهانی محسوب می شود. جهت مقابله با آن، شرکت بیمار در امر خودمراقبتی و آموزش مهارت های مقابله ای بسیار مفید می باشد. لذا این مطالعه به منظور بررسی تاثیر آموزش خود مراقبتی در به کار گیری روش های مقابله در بیماران قلبی پس از جراحی قلب صورت گرفت.
این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی بود که به صورت کارآزمایی بالینی انجام شد. تعداد 110 بیمار قلبی، دو ماه پس از جراحی قلب به صورت در دسترس و مبتنی بر هدف از بیمارستان حشمت رشت انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد (هر گروه 55 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمون مداخله ی آموزشی روش های خودمراقبتی را دریافت کردند. در حالی که گروه شاهد هیچ گونه مداخله ی آموزشی دریافت نکردند. پرسش نامه شامل سه قسمت مشخصات دموگرافیک، فرم نیاز سنجی مراقبت ازخود و پرسش نامه ی استاندارد روش های مقابله ای جالوویس بود که قبل از مداخله آموزشی برای گروه آزمون و شاهد از طریق مصاحبه تکمیل شد. پرسش نامه استاندارد روش های مقابله ای جالوویس دو ماه بعد از مداخله آموزشی دوباره برای گروه آزمون و شاهد از طریق مصاحبه تکمیل گردید. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار 16SPSS و Excel و آمار توصیفی و استنباطی، میانگین، انحراف معیار، آزمون کای دو، فیشر، تی مستقل و تی زوج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج این بررسی نشان داد که بین میانگین نمره روش های مقابله ای مشکل مدار (000/0 >P) و میانگین نمره روش های مقابله ای هیجان مدار (001/0 > P) در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد، بعد از اجرای مداخله اختلاف معنی دار وجود داشت و باعث افزایش استفاده از روش های مقابله ای مشکل مدار و کاهش استفاده از روش های مقابله ای هیجان مدار در گروه آزمون بعد از مداخله گردید. در حالی که در گروه شاهد اختلاف معنی داری از لحاظ آماری مشاهده نگردید (05/0 P >).
با توجه به یافته های این پژوهش، استفاده از آموزش های خودمراقبتی دربیماران قلبی پس از جراحی قلب می تواند، باعث افزایش استفاده از روش های مقابله ای مشکل مدار و کاهش استفاده از روش های مقابله ای هیجان مدار در افراد تحت آموزش شود.