بررسی آرای فقها در مورد منافات اخذ اجرت با قصد قربت با رویکردی بر دیدگاه امام خمینی (ره)

یکی از موضوع های فقهی که از دیر باز در فقه مطرح بوده و همزمان با تکامل فقه رشد کرده قاعده حرمت اخذ اجرت بر واجبات است. از جمله ادله ای که موجب حکم به تحریم اخذ اجرت شده است، ناسازگاری اخذ اجرت با قصد قربت است. این مساله تاثیر زیادی در بینش فقهی فقی هان دارد تا جایی که بسیاری از آرای ایشان درباره این قاعده بر محور همین سازگاری یا ناسازگاری شکل گرفته است. اغلب فقها اخذ اجرت بر واجبات توصلی را جایز می دانند. در حقیقت قدر متیقن قاعده حرمت اخذ اجرت بر واجبات به واجبات عبادی برمی گردد. به این منظور در این مقاله به بررسی حرمت اخذ اجرت بر واجبات عبادی از دیدگاه امام خمینی پرداخته شده و شبهات پیرامون این مساله طرح و پاسخ داده شده است