مقایسه ی تاثیر اکسیژن با غلظت پایین و اکسیژن با غلظت بالا در احیای نوزادان نارس

نوزادان نارس در بدو تولد، به طور گسترده نیاز به احیا پیدا می کنند. در حال حاضر برای احیا از اکسیژن 100 درصد استفاده می شود. با توجه به اثرات مخرب و سمی اکسیژن به خصوص برای نوزادان نارس، در این مطالعه احیای نوزادان با اکسیژن با غلظت بالا و پایین مقایسه شد.
32 نوزاد نارس متولد شده در بیمارستان شهید بهشتی اصفهان با سن حاملگی 29 الی 34 هفته که در بدو تولد نیاز به احیا داشتند، وارد مطالعه شدند. نوزادان به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه اکسیژن با غلظت پایین به نوزادان داده شد. در این گروه احیا با FIO2 (Fraction of inspired oxygen) اولیه ی 30 درصد شروع و نوزاد هر 60 تا 90 ثانیه بررسی گردید و در صورت ضربان قلب کمتر از 100، 10 درصد به FIO2 قبلی افزوده شد تا جایی که ضربان قلب به بیشتر از 100 و SO2 به بیشتر از 85 درصد رسید. در گروه دیگر اکسیژن خالص به نوزاد داده شد. احیا با FIO2 100 درصد شروع و هر 60 تا 90 ثانیه یک بار نوزاد بررسی گردید. در صورت رسیدن SO2 به بیشتر از 85 درصد، 10 تا 15 درصد از FIO2 قبلی کاسته شد. زمان رسیدن به SO2 به بیشتر از 85 درصد و ضربان قلب بیشتر از 100 و همچنین FIO2 مورد نیاز برای رسیدن به هدف در دو گروه با هم مقایسه شد.
میزان فراوانی نوزادانی که ضربان قلب آن ها در دقایق 1 و 3 تولد به بیشتر از 100 رسید، در دو گروه با هم اختلاف معنی داری نداشت (مقدار P به ترتیب 71/0 و 11/0). همچنین میزان فراوانی SO2 بیشتر از 85 درصد در دقایق 1، 2، 4 و 5 در دو گروه با هم اختلاف معنی داری نداشت (مقدار P به ترتیب 1، 5/0، 08/0 و 16/0).
اکسیژن با غلظت پایین می تواند به اندازه ی اکسیژن با غلظت بالا در احیای نوزادان نارس موثر باشد.