تحلیل ساختارهای شهر شهریار و راهبردهای پدافند غیرعامل

شهر زیستگاه متراکم انسانی است که به دلیل حضور انسان، نیازمند امنیت و ایمنی در همه ابعاد کالبدی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، مدیریتی و... هر نوع اقدامی که جامعه انسانی و محیط طبیعی و مصنوع آن را بیمه کند چنانچه رویکرد، حفاظت محور و اقدام، غیرنظامی باشد پدافند غیرعامل محسوب می شود. پدافند غیرعامل شهری بیش از آن که از قاعده استحکام سازه ها تبعیت نماید می باید از قاعده پیشگیری و لگام اندیشه هجوم پیروی نماید با این اعتبار، روش های فرهنگی(اعتمادسازی، حسن همجواری و...)، اقتصادی (سرمایه گذاری های مشترک، تشکیل اتحادیه و صنوف مشترک، ایجاد مناطق اقتصادی مشترک در بین قومیت های مختلف مقیم و...)، اجتماعی (تقویت پیوندهای فرهنگی، مذهبی و...) می باید در پدافند غیرعامل شهری برجسته شود. روش تحقیق حاضر که با رویکرد ساختاری- راهبردی و با هدف ارایه راهبردهای ایمنی امنیتی غیرعامل متناسب با ساختارهای جغرافیایی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و... شهر شهریار انجام شده است؛ توصیفی – تحلیل است و فضای پژوهش محدوده شهری شهر شهریار از توابع استان تهران است. نگارندگان پس از بررسی و تحلیل وضع موجود و با استفاده از مطالعات طرح جامع شهر راهبردهای عملیاتی جهت ایمنی و امنیت شهر شهریار ارایه داده اند.