رویکرد جامعه شناختی به مهارت های ارتباطی معلمان روستایی در منطقه ارشق

در پژوهش حاضر، مهارت های ارتباطی آموزگاران دوره ابتدایی در فرایند یاددهی – یادگیری در نیمسال اول سال تحصیلی 90-1389، از نظر دو گروه آموزگاران و دانش آموزان در روستاهای منطقه ارشق استان اردبیل مورد بررسی قرار می گیرد. نمونه مورد مطالعه از دو جامعه آموزگاران و دانش آموزان انتخاب شده است که به ترتیب 50 آموزگار و 200 دانش آموز را شامل می شود. روش نمونه گیری، تصادفی ساده و پژوهش از نوع توصیفی است. ابزار اندازه گیری در پژوهش حاضر، پرسشنامه مهارت های ارتباطی است که دو نوع برای جامعه آموزگاران و دانش آموزان را شامل می شود. طبق یافته های پژوهش که با استفاده از روش های آماری استنباطی و توصیفی استخراج شده است، آموزگاران روستایی، میزان مهارت های ارتباطی خود را زیاد دانسته اند. ولی دانش آموزان مهارت های ارتباطی آموزگاران خود را در حد متوسط و کمتر از آن دانسته اند. در واقع، آموزگاران، بر عکس دانش آموزان، تصویر مثبت تری از مهارت های ارتباطی و ارتباطات میان فردی در کلاس درس دارند. به عبارت دیگر، طبق یافته های پژوهش، در مدارس روستایی مورد بررسی، روابط انسانی موجود، رضایت بخش نیست که یکی از دلایل آن، شاید عدم آشنایی آموزگاران با فرهنگ، محیط و شرایط روستا است.