بحثی در دوبیتی فارسی

فرهنگ عامه، بخصوص ادبیات شفاهی در حقیقت تاریخ حیات واقعی، اما نانوشته گذشتگان ماست که نسل به نسل و سینه به سینه به روزگار ما رسیده، این گنجینه ارزشمند و در عین حال تجدید ناپذیر، امروزه در مواجهه با مظاهر شگرف تمدن جدید، بسیار آسیب پذیر و شکننده می نماید و بر ماست که ضمن شناخت، گردآوری و معرفی این بخش از میراث معنوی سرزمین مان تا حد امکان به ماندگاری آن کمک کنیم.
حقیر در این مقاله تنها به بازشناسی و بیان ویژگی های بخش کوچکی از فرهنگ عامه، یعنی دوبیتی های عامیانه یا ترانه خواهم پرداخت، امید که گامی باشد هر چند کوچک، در پاس داشت این قسمت از گنجینه بی بدیل و گرانقدر ادبیات شفاهی ایران زمین.