تحلیلی بر چگونگی روابط دولت سلاجه روم با خلافت عباسی

دولت سلاجقه روم در حدود سال 470 ه. ق و با همت یکی از بزرگان خاندان سلجوقی با نام سلیمان بن قتلمش تاسیس گردید. وی با حمله به مرزهای امپراطوری بیزانس توانست شهرهای مهمی همچون قونیه و ازنیق را به تصرف درآورد و یک دولت قدرتمند را در سرزمین آناتولی (آسیای صغیر)، بنیان نهد، دولتی که تا سال 708 ه. ق یعنی نزدیک به دو سده و نیم پس از وی نیز دوام یافت. آنچه در نوشتار حاضر به آن پرداخته شده، تحلیلی بر نوع روابط سلاطین این دولت با خلفای عباسی است. اگرچه خلافت عباسی در سال 656 ه. ق توسط هلاکوخان مغول برافتاد و سلاطین سلجوقی روم تا نیم سده پس از آنان دوام یافتند اما تقارن نزدیک به دو سده از تاریخ سلجوقیان روم و خلافت عباسی متضمن مناسباتی بود که با فرستاده شدن منشور حکومت، خلعت و رایت از طرف خلیفه المقتدی عباسی برای سلیمان شاه اول (سلیمان بن قتلمش) آغاز گردید و تا زمان سرنگونی خلفای عباسی ادامه داشت. پیش از تبیین روابط میان این حکومت های یاد شده، در باب چگونگی شکل گیری سلاجقه روم تیز بخثی صورت گرفته است.