بررسی میزان حاملگی در درمان ترکیبی متفورمین به همراه دوزهای افزایشی لتروزول در بیماران با سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن سیترات

کلومیفن سیترات اولین داروی انتخابی برای القای تخمک گذاری در بیماران با نازایی و سندرم تخمدان پلی کیستیک است. همچنین 25-20% از این بیماران توسط کلومیفن تخمک گذاری نداشته و به آن مقاوم هستند.
هدف از این مطالعه بررسی میزان حاملگی در درمان ترکیبی متفورمین به همراه دوزهای افزایشی لتروزول در بیماران با سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن سیترات می باشد.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 106 بیمار ایرانی مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مقاوم به کلومیفن سیترات مراجعه کننده به درمانگاه نازایی بیمارستان دانشگاهی امیرالمومنین (ع) سمنان مورد مطالعه قرار گرفتند. به همه بیماران به مدت 6 تا 8 هفته متفورمین تجویز و سپس تحت درمان توام لتروزول با دوز روزانه 2/5 میلی گرم از روز 3 تا 7 پریود قرار گرفتند. زمانی که تخمک گذاری در دوز 2/5 میلی گرم لتروزول اتفاق نیفتاد، دوز لتروزول در سیکل های بعدی به 5 و سپس 7/5 میلی گرم افزایش یافت. پیامدهای اولیه در این مطالعه بررسی میزان تخمک گذاری، میزان حاملگی و حاملگی تجمعی می باشد.
13/33% از بیماران با متفورمین به تنهایی حامله شدند. در 83 نفر از 91 بیمار (91/2%) تخمک گذاری اتفاق افتاد. 78/02% از بیماران به دوزهای پایین لتروزول پاسخ داد. درمجموع میزان حاملگی در انتهای مطالعه 60 نفر به ازای 105 نفر (57/14%) بود.
پیشنهاد می شود بهتر است در این بیماران قبل از استفاده گنادوتروپین ها، ابتدا درمان با دوزهای پایین تر لتروزول شروع و در صورت عدم پاسخ به این دوزها از دوز بالاتر استفاده گردد.