فراوانی عوامل خطر عفونت های HIV و هپاتیت در افراد بی خانمان شهرتهران طی سال های 86-1384

مشخص کردن عوامل خطر ابتلای به هپاتیت C،B و HIV جهت ارائه راهکارهای پیشگیری موثر برای جلوگیری از شیوع بیشتر این بیماری ها لازم است. لذا در این مطالعه به بررسی فراوانی عوامل خطر عفونت های HIV و هپاتیت در افراد بی خانمان شهر تهران طی سال های 86-1384 پرداخته شده است.
مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی- مقطعی می باشد که در طی سال های 1384 تا 1386 بر روی افراد بی خانمان ساکن شهر تهران انجام گردید. این مطالعه روی 178 فراد بی خانمان که 103 نفر دارای عفونت HIV و 75 نفر دارای بیماری هپاتیت انجام شد و عوامل خطر در این افراد مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات و مشخصات افراد به وسیله پرسشنامه و تشخیص HIV و هپاتیت با استفاده از آزمایش الایزا صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون مجذور کای و تحلیل عاملی (فاکتور آنالیز) در نرم افزار SPSS 13 استفاده شده است.
در مبتلایان به HIV 8/60 درصد و در افراد مبتلا به هپاتیت 8/43 درصد با دوستان رابطه نداشتند، این تفاوت از نظر آماری معنادار بود(027/0=P). و همنطور 2/94افراد مبتلا به ایدز و 1/85 درافراد مبتلا به هپاتیت از حمایت خانواده برخوردار نبودند، این تفاوت از نظر آماری معنادار بود (044/0=P) در افراد مبتلا به HIV7/44 درصد و در افراد مبتلا به هپاتیت28 درصد به هرویین و کراک اعتیاد داشتند و از این نظر تفاوت معناداری داشتند(023/0=P). نتایج تحلیل عاملی در مورد عفونتHIV و هپاتیت در افراد بی خانمان شهر تهران پنج دسته عوامل عمده شرکت داشتند که شامل مشخصه خانوادگی (رابطه با خانواده، رابطه با دوستان، نحوه زندگی)، مشخصه نوع اعتیاد (اعتیاد به تریاک، اعتیاد به کراک و هروئین)، مشخصه اجتماعی (جنس، سابقه زندان، حمایت خانواده)، مشخصه فردی (سن، تاهل، حیات والدین) و مشخصه فرهنگی (تحصیلات، بیماری روانی) بودند. پنج عامل مربوط به HIV 42/68 درصد کل واریانس و پنج عامل مربوط به هپاتیت 69/56 درصد کل واریانس مربوطه را توصیف می نماید.
با توجه به نتایج مطالعه، عوامل خطر در دو گروه بیماران مبتلا به عفونت HIV و هپاتیت عبارتند از نداشتن رابطه با دوستان، فقدان حمایت خانواده و اعتیاد به هروئین و کراک.