کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی مراجعه کننده به مراکز سرپایی شهر کرمان (1389)

نارسایی قلبی یک سندرم کلینیکی است که می تواند تاثیر منفی بر کیفیت زندگی داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف مطالعه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نارسایی قلبی انجام شد.
در این مطالعه توصیفی – تحلیلی200 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی مراجعه کننده به مرکز سرپایی شهر کرمان به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و ابعاد کیفیت زندگی آنان با استفاده از ابزار استاندارد بررسی کیفیت زندگی 36 سواله (SF36) مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های آماری مجذور کای، t مستقل و ANOVA استفاده شد.
میانگین سنی بیماران تحت مطالعه 64 سال بود و اکثر آنها در درجه 2 بیماری قلبی قرار داشتند. نمره کیفیت زندگی مردان 57/15±36/42 و زنان 37/15±65/40 بود (36/0=P). مقایسه ابعاد کیفیت زندگی زنان و مردان نشان داد که در دو بعد عملکرد جسمی (005/0=P) و سلامت روان (01/0=P) نمره کیفیت زندگی مردان بیشتر از زنان است. افزایش سن و سابقه مصرف سیگار باعث کاهش بعد عملکرد جسمی کیفیت زندگی شده بود (05/0P<).
نتایج این پژوهش نشان داد بیماران مبتلا به نارسایی قلبی از کیفیت زندگی مطلوبی برخوردار نیستند و زنان عملکرد جسمی پایین تر و سلامت روان بدتری نسبت به مردان دارند، از این رو کنترل برخی متغیرهای قابل اصلاح در این بیماران ضروری به نظر می رسد.