بررسی شیوع سرولوژیکی عفونت ویروس هپاتیت E در استان تهران: مطالعه ای بر اساس جمعیت

ویروس هپاتیت E دومین عامل شایع بیماری هپاتیت حاد در افراد بالغ است. راه انتقال این بیماری از طریق مدفوعی-دهانی می باشد. اطلاعات ناچیزی در مورد اپیدمیولوژی ویروس هپاتیت E در جمعیت عمومی ایران وجود دارد. این مطالعه با هدف اندازه گیری شیوع آنتی بادی هپاتیت E در جمعیت کلی مناطقی از استان تهران که زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بودند، انجام شد.
این مطالعه توصیفی-تحلیلی در فاصله زمانی سال های 1385 و 1386 در استان تهران انجام شد. 493 نفر به صورت نمونه گیری خوشه ایتصادفی انتخاب و نمونه خون و اطلاعات دموگرافیک (توسط پرسش نامه) از آن ها اخذ شد. تعیین آنتی بادی بر علیه ویروس هپاتیت E به روش الایزا انجام گردید. آزمون مربع کای، لجستیک رگرسیون و تی برای آنالیز آماری استفاده شد.
از 493 نفر با میانگین سنی 10/17±98/40، 180 نفر مرد و 313 نفر زن بودند. از این تعداد، 48 نفر (7/9درصد) دارای آنتی بادی IgG علیه هپاتیت E بودند. بین جنسیت و گروه های سنی مختلف با مثبت شدن آنتی بادی تفاوت معنی داری دیده نشد.
میزان شیوع در جمعیت تهرانی بالا و نشان از اندمیک بودن این عفونت در جامعه دارد. نتایج این مطالعه مشابه نتایج به دست آمده از شرق استان گلستان و متفاوت با نتایج کسب شده از استان اصفهان می باشد. به دلیل درصد بالای افراد حساس به عفونت در جامعه، شیوع اپیدمی در جامعه چندان دور از ذهن نیست.