توصیف ژنتیکی دو جمعیت اسب ترکمن ایرانی مناطق ترکمن صحرا و ترکمن جرگلان با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

در این تحقیق، تنوع ژنتیکی دو جمعیت اسب ترکمن ایرانی مناطق ترکمن صحرا و ترکمن جرگلان با استفاده از پنج نشانگر ریزماهواره برای مقایسه سطوح چند شکلی و درک روابط بین آنها مورد بررسی قرار گرفت. تمام جایگاه ها در دو جمعیت از تعادل هاردی- واینبرگ انحراف معنی داری را نشان دادند. متوسط تعداد آلل در جمعیت ترکمن صحرا و ترکمن جرگلان به ترتیب 4 و 6/3 آلل بوده و از 3 آلل در جایگاه HMS1 مربوط به جمعیت ترکمن جرگلان تا 6 آلل در جایگاه ASB2 مربوط به جمعیت ترکمن صحرا متغیر بود. جایگاه AHT4 در دو جمعیت فاقد چند شکلی بود. میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده شده و مورد انتظار به ترتیب 366/0 و 668/0 در جمعیت ترکمن جرگلان و 316/0 و 685/0 در جمعیت ترکمن صحرا بود. میانگین هتروزیگوسیتی مشاهده شده کمتر از هتروزیگوسیتی مورد انتظار در دو جمعیت موید همخونی بالای ناشی از آمیزش های کنترل نشده می باشد. فاصله ژنتیکی Nei بسیار کم (0647/0) برآورد شده بین دو جمعیت‎ می تواند به دلیل بنیان ژنتیکی مشترک و منشاء نژادی یکسان آنها و همچنین جریان ژنی موجود بین دو منطقه راز و ترکمن صحرا باشد.