بررسی میزان همخوانی رادیولوژیست ها در اندازه گیری ابعاد استخوان آلوئول در کلیشه های توموگرافی پیش از درمان ایمپلنت

بیان مساله: با وجود استفاده از روش های تصویر برداری برای اهداف تشخیصی در درمان های ایمپلنت، تفسیر و اندازه گیری این نگاره ها همواره بر پایه ی معیارهای ذهنی انجام می گیرد. بنابراین، در صورت وجود تفاوت های زیاد میان مشاهده گران در تفسیر نگاره های پرتونگاری، نتایج درمان تحت اثر قرار خواهند گرفت.
این پژوهش با هدف تعیین میزان همخوانی رادیولوژیست ها در اندازه گیری ابعاد استخوان آلوئول در کلیشه های توموگرافی پیش از درمان ایمپلنت انجام شد.
مواد و در این پژوهش تشخیصی- مشاهده ای، 30 کلیشه ی توموگرافی دیجیتال از نواحی تحت درمان ایمپلنت در بیماران مراجعه کننده به یک درمانگاه ایمپلنت انتخاب و پس از نمایش بر روی مانیتور توسط چهار رادیولوژیست فک و صورت با استفاده از نرم افزار دیگورا (Digora for windows) تفسیر شدند. طول و عرض استخوان در محل جای گذاری ایمپلنت با استفاده از این نرم افزار اندازه گیری و ثبت گردید. داده ها با استفاده از آزمون واریانس برای مقادیر تکراری و آزمون تی زوج برای مقایسه ی دو به دوی متغیرهای زوجی واکاوی شدند.
میزان میانگین طول استخوان آلوئول اندازه گیری شده توسط رادیولوژیست ها به ترتیب برابر با 33/30، 48/31، 63/30 و 8/30 و برای عرض استخوان برابر با 0/12، 63/11، 13/12 و 82/7 بود. در مورد اندازه گیری عرض ها اختلاف معنادار دیده شد (0001/0 p <) و میزان همخوانی بر پایه ی اختلاف کمتر از 1 میلی متر، 3/3 تا 40 درصد و اختلاف کمتر از 2 میلی متر، 10 تا 3/73 درصد بود. در اندازه گیری طول ها اختلاف معناداری دیده نشد. هر چند میزان همخوانی هر دو رادیولوژیست بر پایه ی اختلاف کمتر از یک میلی متر، 7/16 تا 3/33 درصد و اختلاف کمتر از 2 میلی متر، 3/33 تا 60 درصد بود. مشاهده گران همخوانی بیشتری در تعیین طول استخوان آلوئول در مقایسه با عرض آن داشته اند.
نتایج پژوهش کنونی نشان داد، که مشاهده گران همخوانی چندان بالایی در اندازه گیری طول و عرض استخوان آلوئول در نگاره های توموگرافی نداشته اند. همچنین، میزان همخوانی برآورد شده در پیش بینی طول استخوان آلوئول بیشتر از عرض آنها بوده است. بنابراین پیشنهاد می شود از روش های غیر از توموگرافی برای بررسی ها استفاده شود.