فطرت نمونی زبان دین و قرآن

در مقاله حاضر به بحث زبان شناسی دین و قرآن، که از مباحث مهم الهیات، فلسفه دین و کلام جدید می باشد، پرداخته شد. ابتدا پس از مفهوم شناسی و بیان پیشینه مساله زبان شناسی، دیدگاه های مختلف در زمینه زبان دین مورد نقد و بررسی قرار گرفت. تئوری های زبان دین در دو دسته غیر شناختاری و شناختاری تقسیم شده است. تئوری های غیر شناختاری که خاستگاه غربی دارد مورد نقد و بررسی قرار گرفت سپس نظریه های شناختاری زبان دین طرح گشته و در ادامه دیدگاه صحیح و ادله آن بیان شد. نظریه مختار این است که زبان دین و قرآن همان زبان عرف عقلاست که با فطرت و سرشت انسانی سازگار و همخوان است و به این دلیل به زبان فطرت و هدایت تعبیر شده است. بنا بر این زبان دین، زبان فطرت است؛ بدین معنا که زبان و ساختار دین، سازگاری و تطابق آن با فطرت انسان است نه تحمیل بر آن. چرا که هدف اصلی و اساسی دین، هدایت همه انسان ها، در همه اعصار، در همه مکان ها و در همه زمینه ها می باشد و این هدف، زمانی عملی و ممکن است که زبان آن نیز دارای ویژگی های فوق (فرازمانی، فرامکانی و...) باشد. یگانه زبانی که این ویژگی ها را داراست، زبان فطرت می باشد که فرهنگ عمومی و مشترک همه انسان ها در همه زمان ها و مکان ها است و هر انسانی به آن آشنا و از آن بهره مند است.