هورمون رشد، شاخص مقاومت انسولینی، نیمرخ لیپیدی و عملکرد قلبی- تنفسی در مردان جوان چاق و لاغر غیرفعال: ارتباط با سطوح گرلین آسیل دار پلاسما

گرلین پلاسما تحت تاثیر وضعیت تغذیه ای فرد بوده و تصور می شود که در تنظیم کوتاه مدت و دراز مدت خوردن غذا و وزن بدن ایفای نقش می نماید. مطالعه حاضر با هدف مقایسه هورمون رشد، شاخص مقاومت انسولینی، نیمرخ لیپیدی و عملکرد قلبی تنفسی در مردان چاق و لاغر غیرفعال و تعیین ارتباطات آن ها با سطوح گرلین آسیل دار پلاسما اجرا شد.
در این مطالعه مقایسه ای 19 مرد جوان چاق (نمایه توده بدنی kg/m2 0/31) و 19 مرد جوان لاغر (نمایه توده بدنی kg/m25/18) که طی 6 ماه گذشته هیچ گونه فعالیت بدنی منظمی نداشتند، به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. پس از 12 ساعت ناشتایی (در ساعت 8 صبح)، نمونه های خون جهت تعیین سطوح گرلین آسیل دار، انسولین، هورمون رشد، گلوکز و نیمرخ لیپیدی جمع آوری شد. حداکثر اکسیژن مصرفی (به عنوان شاخص عملکرد قلبی تنفسی) آزمودنی ها نیز مورد سنجش قرار گرفت.
آزمودنی های چاق نسبت به لاغر، از سطوح انسولین و HOMA-IR (شاخص مقاومت انسولینی) بالاتری برخوردار بودند، درحالی که سطوح گرلین آسیل دار، هورمون رشد و حداکثر اکسیژن مصرفی در آنان پایین تر بود (01/0 > P). هیچ گونه تفاوت معناداری بین مقادیر فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، گلوکز ناشتا و نیمرخ لیپیدی در دو گروه مشاهده نشد (01/0 P). رابطه معناداری بین غلظت گرلین آسیل دار و مقادیر فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، گلوکز ناشتا و نیمرخ لیپیدی مشاهده نگردید (01/0 < P).

نتیجه گیری

مردان جوان چاق و لاغر غیرفعال از سطوح گرلین آسیل دار، هورمون رشد، انسولین، شاخص مقاومت انسولینی، عملکرد قلبی تنفسی و درصد چربی بدنی متمایزی برخوردار بوده و به نظر می رسد درصد چربی بدن، انسولین و هورمون رشد قوی ترین عوامل تعیین کننده سطوح گرلین آسیل دار هستند.