تاثیر لیزر کم توان روی درد نوروپاتیک اندام تحتانی در بیماران مبتلا به دیابت

پلی نوروپاتی قرینه دیستال شایع ترین نوع نوروپاتی دیابتی است که موجب ناتوانی قابل توجهی می شوند. درد شدید، و افزایش خطر ایجاد زخم پا و آمپوتاسیون از عوارض نوروپاتی دیابتی است. روش های درمانی متعدد تاکنون رضایتمندی کامل بیماران را فراهم نکرده است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر لیزر کم توان روی درد نوروپاتیک اندام تحتانی در بیماران مبتلا به دیابت است.
در یک کارآزمایی بالینی کنترل شده با دارونما 30 بیمار مبتلا به نوروپاتی دیابتی بر اساس نتایج حاصل از آزمون های الکترومیوگرافی بطور تصادفی در دو گروه مطالعه و شاهد قرار گرفتند. درگروه مطالعه (15) نفر با لیزر مادون قرمز 980 نانومتر، توان 200 میلی وات مسیر اعصاب کمری خاجی تا قوزک داخلی در 8 نقطه با 10 ژول بازای هر نقطه در طول 12 جلسه تحت تابش قرار گرفتند. گروه شاهد (15) نفر تحت همان لیزر با همان مشخصات وشرایط ولی با توان صفر تحت تابش قرار گرفته و در پایان هر هفته شدت درد براساس نمره بندی آنالوگ درد اندازه گیری وثبت گردید.
9 نفر از بیماران مرد و 21 نفر از بیماران زن بودند. میانگین نمره درد پایه در بیماران گروه لیزر کم توان واقعی 63/0 ±53/9 و در غیر واقعی 63/0 ±53/9 بود (1=P). در پایان هفته اول در گروه مطالعه 70/0 ±26/9 و در گروه شاهد 70/0 ±26/9 (1=P). در پایان هفته دوم در گروه مطالعه 11/1 ±33/8 و در گروه شاهد 03/1 ±26/8 (866/0=P). در پایان هفته اول در گروه مطالعه 59/1 ±86/7 و در گروه شاهد 12/1 ±40/8 (299/0=P). در هفته دوم در گروه مطالعه 42/1 ±80/5 و در گروه شاهد 74/0 ±47/8 بود. در پایان هفته سوم در گروه مطالعه 56/1 ±80/3 و در گروه شاهد 59/0 ±06/8 بود. در پایان هفته چهارم در گروه مطالعه 40/2 ±26/3 و در گروه شاهد 51/0 ±46/8 بود(Pکمتر از 001/0).
میانگین نمره درد در پایان هفته دوم، سوم و چهارم در بین بیماران گروه لیزر کم توان بصورت معنی داری کمتر از میانگین نمره درد در گروه لیزر کم توان غیر واقعی است.