بررسی عوامل موثر بر استقرار نظام سلامت الکترونیک (e- Health) در ایران

ویژگی های ساختار بهداشت و درمان ایران ضر ورت توسعه فناوری اطلاعات در حوزه پزشکی و طراحی یک سیستم سلامت الکترونیک موثر را ایجاب می کند و با توجه به اهمیت موضوع این پژوهش با هدف شناخت عوامل موثر بر استقرار سلامت الکترونیک به منظور تدوین ابعاد طرح ی جامع برای ایران صورت گرفته است.
این پژوهش از نوع کاربردی بوده و به صورت توصیفی- تطبیقی بوده و با بهره گیری از روش مطالعه شبه کیفی با تایید ریاضی انجام پذیرفته است. کشورهای مورد مطالعه در این پژوهش شامل استرالیا، آلمان، ژاپن، سوئد، انگلیس، ترکیه و ایران بودند. به دلیل تطبیقی بودن، پژوهش حاضر فاقد نمونه می باشد و کشورهای منتخب صرفا«به عنوان منابع اطلاعاتی انتخاب شده اند. این پژوهش در 4 مرحله شامل بررسی وضعیت موجود و تاریخچه موضوع در ایران از طریق مستندات و مدارک، مطالعه جامع سلامت الکترونیک در کشورهای منتخب از طریق جستجوی مطالب در کتب و مقا لات و همچنین اینترنت، پیشنهاد طرح اولیه و نهایتا» انجام اعتبار سنجی طرح از تکنیک شبه دلفی و ارائه طرح نهایی انجام گردید.
یافته های پژوهش نشان داد که اولویت های استقرار سلامت الکترونیک شامل پرونده الکترونیک شناسه بیمار، کارت سلامت الکترونیک، افزایش سرمایه گذاری در فناوری اطلاعات، ثبت، «سلامت شخصی الکترونیکی قرار ملاقا تها برای درمان بیماران، نسخ هنویسی الکترونیک، بالاخره پزشکی از راه دور می باشد که هدف مشترک همه این استراتژی ها استفاده از تکنولوژی اطلاعات در ارائه خدمات سلامت با محوریت بیمار می باشد. زیر ساختار های سلامت الکترونیک عبارتند از شبکه های فیزیکی، زیر ساختارهای قانونی، آموزش و آمادگی و اجرای عملیات سلامت الکترونیک. منابع لازم برای استقرار سلامت الکترونیک شامل منابع مالی، منابع داده ای و سایر منابع می باشد. روش های استقرار سلامت الکترونیک شامل پرونده الکترونیک سلامت، کارت الکترونیک سلامت، خدمات پزشکی از راه دور و پورتال های سلامت است. موانع عمده استقرار سلامت الکترونیک در ایران شامل معین نبودن استراتژی، مبهم و پیچیده بودن زیر ساختار فناوری اطلاعات، دو مشکل فرهنگ سازی و آموزش در ارتباط با آموزش و تمرین برای مهارت های فن آوری اطلاعات و ارتباطات، تغییرات سریع مدیران بویژه در وزارت رفاه و وزارت بهداشت، ناتوانی در جذب نیروی متخصص و ماهر فناوری اطلاعات در عرصه سلامت الکترونیک، مشخص نبودن ساز و کار برای تامین منابع مالی نظام سلامت الکترونیک، عدم تدوین استاندارد های فنی، ضعف در روش های پیاده سازی سلامت می باشد.