بررسی فراوانی اختلالهای همبود و تاثیر آن بر پاسخ به درمان متیل فنیدیت در کودکان مبتلا به ADHD

اختلال نارسایی توجه /فزون کنشی (Attention Deficit Hyperactivity Disorder، ADHD) یک اختلال عصبی رفتاری شایع در کودکان بوده که کنش وری-روانی اجتماعی کودک را در زمینه های مختلف تحصیلی، اجتماعی و خانوادگی تحت تاثیر قرار می دهد. اختلالهای روان پزشکی زیادی به صورت همبود با این اختلال، وجود دارند که سبب افزایش شدت مشکلات بعدی در این کودکان می شود. هدف این پژوهش، تعیین تاثیر وجود اختلالهای همبود بر پاسخ به درمان متیل فنیدیت در کودکان مبتلا به ADHD بود.
پژوهش حاضر در گام اول، یک پژوهش توصیفی و در مرحله دوم، یک کار آزمایی بالینی بود. تعداد 50 نفر از کودکان سنین 12- 6 سال، مبتلا به ADHD که به کلینیک روان پزشکی کودک و نوجوان دکتر شیخ مشهد مراجعه کردند، از طریق نمونه گیری به روش پذیرش متوالی انتخاب شدند. تشخیص اختلال ADHDو اختلالهای روان پزشکی همبود، بر اساس معیارهای تشخیصی DSM-IV-TR و نیز استفاده از آزمون تشخیصی K-SADS با استفاده از مصاحبه بالینی، توسط فوق تخصص روان پزشک کودک و نوجوان انجام شد. پس از اخذ رضایت از مادران، با توجه به وزن و سن کودک، دوز مناسبی از داروی متیل فنیدیت برای آنان شروع شد و به مدت 4 هفته ادامه یافت. قبل از شروع درمان، فهرست ADHD-RS توسط مادر بیمار تکمیل و سپس بعد از 4 هفته، برای بررسی اثر درمان، آزمون مجددا توسط مادر تکمیل شد. میزان بهبودی و پاسخ دهی، بر مبنای قضاوت بالینی روان پزشک و آزمونها انجام شد. تحلیل داده های این پژوهش، توسط آزمونهای مک نمار و کای دو، با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 انجام شد.
از 50 بیمار مبتلا به این اختلال، 60 درصد به درمان پاسخ خوب دادند. همچنین نتایج، حاکی از آن بود که 72 درصد از آزمودنی ها، حداقل دارای یک اختلال همبود بودند که از این تعداد، اختلالهای اضطرابی با 58 درصد، اختلالهای ایذایی با 54 درصد، اختلالهای تیک با 12 درصد و اختلالهای دفع با 10 درصد، بیشترین میزان همبودی را با اختلال ADHD نشان دادند. کودکان ADHD بدون اختلال همبود، در مقایسه با کودکان ADHD با اختلالهای همبود، به درمان متیل فنیدیت، بسیار بهتر پاسخ دادند (05/0p<). در بررسی میزان پاسخ دهی به این درمان در هر یک از اختلالهای همبود با ADHD، نتایج نشان داد که در اختلال اضطرابی و اختلال ایذایی، بین دو گروه پاسخ ده خوب و ضعیف، تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0p<) و در اختلال تیک و اختلال دفع، این تفاوت معنی دار نبود (05/0p>) و نیز بین سن، جنسیت و نوع اختلالADHD، در دو گروه با و بدون اختلالهای همبود، با توجه به پاسخ دهی به درمان، تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0p>).
وجود اختلالهای روان پزشکی همبود با ADHD، منجر به تغییر پاسخ دهی به درمان متیل فنیدیت شده و میزان پاسخ دهی به این نوع درمان دارویی را کاهش می دهد. همچنین پاسخ به این نوع درمان، ممکن است وابسته به نوع اختلال همبود باشد.