بررسی کارآیی روش رگرسیون فازی در بازسازی داده های گمشده سالیانه بارش در حوزه آبریز کارون

خلاهای گسسته و پیوسته در اغلب داده های هیدرولوژی مانند داده های بارش به دلایلی نظیر عدم ثبت آمار، حذف آمار غلط و خرابی یا از بین رفتن دستگاه های اندازه‎گیری اتفاق می افتد و تخمین و برآورد این داده ها لازم وضروری می باشد. بدین منظور روش های متعددی برای تخمین داده ها وجود دارد که بسته به شرایط هر ایستگاه ممکن است یک روش خاص بهترین نتیجه را در پی داشته باشد معمولا برای برآورد داده های گمشده در یک ایستگاه از ایستگاه های مجاور آن که دارای همبستگی بیشتری هستند استفاده می شود. در این تحقیق کارآیی استفاده از روش رگرسیون فازی در بازسازی داده های سالیانه ایستگاه های باران سنجی در حوزه آبریز کارون مورد ارزیابی قرار گرفت وبا روش های نسبت نرمال، محورهای مختصات، رگرسیون ساده و رگرسیون چندگانه مقایسه گردید. گروه های باز سازی بوسیله روش خوشه‎بندی تعیین شده و 25 ایستگاه که دارای طول آماری مشترک بودند در 5 گروه بازسازی قرار گرفتند. سپس با استفاده از روش حذف اعتباری، مقادیر آن‎ها از طریق روش های مذکور برآورد گردید و با استفاده از آماره ریشه مجذور میانگین مربعات خطا اولویت هر یک از این روش ها شناسایی شد. نتایج بازسازی داده های سالیانه نشان دهنده برتری روش رگرسیون فازی در 12 ایستگاه از 25 ایستگاه مورد مطالعه و در سه گروه از 5 گروه بازسازی می باشد و در نهایت در کل حوزه، به عنوان اولویت اول در بازسازی داده های سالیانه شناخته شد.