بازتاب اشعار سنتی و معاصر فارسی در شعر شفیعی کدکنی با رویکرد به نظریه ی بینامتنیت

بررسی تاثیر پذیری از شعر شاعران، از جذاب ترین مقوله های نقد ادبی امروز است. شعر شفیعی کدکنی از رهگذر تاثیر پذیری از اشعار سنتی و معاصر فارسی و با توجه به رویکرد بینامتنیت قابل مطالعه است. بینامتنیت به رابطه ی میان متن های ادبی اطلاق می شود. این اصطلاح نخستین بار توسط ژولیا کریستوا در اواخر دهه ی شصت میلادی پس از بررسی آرای باختین مطرح شد. شعر«م.سرشک» به دلیل سرشار بودن از پشتوانه ی فرهنگی و توجه بسیار به شعر سنتی و معاصر فارسی از عناصر و مناسبات بینامتنی فراوانی برخوردار است. در این مقاله، تاثیر پذیری شفیعی کدکنی از شعر سنتی و معاصر فارسی مورد بررسی قرار می گیرد. در ابتدا به تاثیر سبک های کلاسیک شعر فارسی _ به ویژه سبک خراسانی_ بر آثار «م.سرشک» پرداخته شده و سپس،گذر شفیعی کدکنی از شعر سنتی به شعر نو و تاثیرپذیری های هنری او از شاعران معاصر ایران _ به ویژه اخوان ثالث_ مطالعه شده است.