مجموعه حداقل داده های پرستاری: یک نیاز ضروری برای نظام مراقبت بهداشتی درمانی در ایران

در مراکز و مجموعه های مراقبت بهداشتی، پرستاران بزرگترین گروه را شکل می دهند. نظام های اطلاعات پرستاری برای بهبود عملکرد پرستاری، افزایش دانش پرستاری و فراهم کردن داده ها و اطلاعات مورد نیاز پرستاری دارای اهمیت فراوان هستند و تعیین مجموعه حداقل داده های پرستاری نخستین گام برای توسعه یک نظام اطلاعات پرستاری می باشد. با توجه به نبود مجموعه حداقل داده های پرستاری در ایران این پژوهش با هدف بررسی نیازهای مربوط به مجموعه حداقل داده های پرستاری و ارائه پیشنهاد برای نظام مراقبت بهداشتی درمانی ایران انجام شده است.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی از نوع کاربردی می باشد که در سال 1388 انجام گرفت. پس از مطالعه متون و بررسی مجموعه حداقل داده های پرستاری در کشورهای مختلف، عناصر داده ای پرستاری در این مجموعه داده در چک لیستی پایا و روا گردآوری شده و در اختیار شرکت کنندگان برای تعیین اولویت قرار گرفت. اولویت نیازها با چهار گزینه اولویت اول، دوم، سوم و بدون اولویت مشخص شدند. در نهایت با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 5/16، میانگین اولویت ها محاسبه شده و مواردی که بالای 80 درصد یعنی میانگین 4/2 را کسب کرده اند انتخاب شدند.
نتایج نشان داد که اغلب عناصر داده ای به جز «وضعیت اقامت (34/2)»، «تاریخ شروع کار پرستار(36/2)»، «تعداد بیمار یا مددجو»(نسبت بیمار به پرسنل (32/2)«،»تاریخ پایان کار پرستار(29/2)«،»نوع نظام بازپرداخت هزینه(23/2)«،»جنس پرستار(05/2)«و»بودجه بخش پرستاری(97/1)«، همگی از دیدگاه شرکت کنندگان به عنوان نیاز برای سیستم های اطلاعات پرستاری شناخته شده و دارای اولویت بودند.
نتیجه گیری کلی: عناصر داده ای در سه سطح عناصر داده ای مربوط به مراقبت پرستاری (5 عنصر داده ای)، بیمار (14 عنصر داده ای) و ارائه خدمات بخش پرستاری(14 عنصر داده ای) و بر اساس اولویت بندی شرکت کنندگان برای نظام مراقبت بهداشتی درمانی ایران پیشنهاد و ارائه شده اند. در نهایت تعیین پایایی و روایی محتوای مجموعه داده، آموزش پرستاران و مطالعات جامع تر در خصوص استفاده بالینی از این مجموعه داده توصیه شد.