تاثیر آموزش الکترونیک خودمراقبتی و مداخلات پیگیر بر عملکرد بیماران مبتلا به دیابت نوع 2، مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده

شیوع و عوارض بیماری دیابت نوع 2 نشان می دهد که این بیماران علاوه بر آموزش های سنتی، به روش جدیدی از آموزش خودمراقبتی و پیگیری نیازمندند.
با توجه به معیارهای انتخاب، 170 بیمار دیابت نوع 2 به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. به مدت 3 ماه، گروه شاهد (84 نفر) طبق روال معمول و گروه مورد (86 نفر) به صورت الکترونیک، آموزش و پیگیری را دریافت نمودند. قبل و بعد از مداخله، قندخون ناشتا و شاخص توده بدنی هر دو گروه اندازه گیری و اطلاعات مربوط به عملکرد به وسیله پرسشنامه جمع آوری گردید.
میانگین نمره عملکرد گروه مورد قبل و بعد از آموزش به ترتیب 1/7±1/24 و 5/9±2/32 و گروه شاهد 3/6±4/25 و 6/11±5/24 بود. میانگین قندخون ناشتا در گروه مورد قبل و بعد از آموزش 2/77±8/223 و 2/55±5/167 و در گروه شاهد 50/64±2/175 و 5/76±3/208 میلی گرم در دسی لیتر بود. میانگین شاخص توده بدنی در گروه مورد به مقدار 23/1 واحد کاهش داشت درحالی که در گروه کنترل، افزایش 55/0 را نشان داد (05/0>P).
آموزش خودمراقبتی به صورت الکترونیک و مداخلات پیگیر موجب بهبود عملکرد، میانگین قندخون ناشتا و شاخص توده بدنی در بیماران گروه مورد گردید.