بررسی اثر محیط کشت پایه و تیمار هورمونی بر شاخه زایی گل محمدی

گل محمدی از نظر اقتصادی یکی از مهم ترین گیاهان دارویی و معطر در ایران است. این گیاه به طور معمول با روش غیرجنسی (جوانه زدن، بذرافشانی، قلمه زدن، بن شاخه و...) تکثیر می شود. تکثیر گل محمدی به طور معمول، به دلیل عدم تشکیل ریشه های نابه جا به سختی انجام می شود. کشت درون شیشه ای روش جایگزینی برای تکثیر رویشی (غیرجنسی) پایه های اصلاح شده این گیاه است. برای این کار، قطعات تک گره شاخه های جوانه دار جانبی از بوته ها جدا شدند.
جداکشت های تک گره به طور سطحی با هیپوکلریت سدیم 2/1%، به مدت 15 دقیقه سترون شدند و بر محیط های کشت موراشیگ و اسکوگ (MS) و Lepoivre و Quoirin (QL) قرار گرفتند. در مرحله شاخه زایی، اثر هورمون های کینتین (Kin) و بنزیل آمینو پورین (BAP) بررسی شد. در این مرحله محیط کشت QL بر MS برتری داشت. بهترین ترکیب تنظیم کننده رشد، BAP با غلظت 5 میلی گرم در لیتر و Kin با غلظت 5/1 میلی-گرم در لیتر بود.