مقایسه تاثیر پیچیدگی رمزگذاری واجی بر روانی گفتار کودکان عادی و لکنتی 6-9 سال شهر تهران

لکنت یکی از شایعترین اختلالات گفتاری است با وجود این، علت آن به درستی مشخص نیست و احتمالا یک اختلال چند عاملی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی و مقایسه تاثیر پیچیدگی رمز گذاری واجی بر روانی گفتار کودکان عادی و لکنتی6-9سال شهر تهران در سال 1388 می باشد.
این پژوهش مقطعی و توصیفی تحلیلی بر روی 18 کودک مبتلا به لکنت شدید و خیلی شدید و 18 کودک عادی انجام گرفت. روش نمونه گیری در مورد کودکان لکنتی از نوع در دسترس و گروه عادی بر اساس همتا سازی با کودکان لکنتی از نظر سن و جنس و محل سکونت بود. برای بررسی عملکرد فرایند رمز گذاری واجی و تاثیر پیچیدگی این فرایند بر روانی گفتار از آزمون تکرار ناکلمه استفاده شد. محرک ها به طور تصادفی و با فاصل ه زمانی 5 ثانیه از طریق یک هدفون مدل((SOMIC SM-818 متصل به کامپیوتر برای هر آزمودنی پخش می شدند سپس از وی درخواست می شد در این فرصت محرک شنیده شده را تکرار کند.
نتایج پژوهش نشان دادند که در کودکان مبتلا به لکنت درصد روانی گفتار، با افزایش پیچیدگی واجی کل محرک ها، به طور معنی داری بیشتر از کودکان عادی کاهش یافت(05/0> p). این نتایج گواه این مطلب است که در کودکان مبتلا به لکنت رمزگذاری واجی به خوبی انجام نمی شودو با پیچیدگی واجی این نقص بیشتر می شود و این امر بر اساس فرضیه اصلاح پنهان می تواندسبب ایجاد خوداصلاحی پنهان و به دنبال آن، وقوع انواع الگوهای لکنت شود.