بررسی حد افتراق شدت به دنبال کاربرد تک گوشی سمعک

با اثبات قابلیت سازماندهی مجدد دستگاه های حسی بزرگسالان به دنبال تغییرات محیطی و توجه به اینکه سمعک با تحریک دستگاه شنوایی دچار محرومیت حسی، موجب تغییر در محرک های دریافتی می گردد، به نظر می رسد که سمعک قادر به ایجاد تغییراتی در توانایی های دستگاه شنوایی از جمله حد افتراق شدت باشد. کاربرد سمعک موجب رخداد اصلاحات درکی و فیزیولوژیک می گردد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیرات ناشی از کاربرد سمعک بر عملکرد تمایز شدتی انجام شده است.
مطالعه حاضر از نوع مقطعی تحلیلی بود. گروه مورد مطالعه شامل 30 نفر شامل 15 زن و 15 مرد، کاربر تک گوشی سمعک، با کم شنوایی حسی عصبی متوسط یا متوسط شدید متقارن در دو گوش، در محدوده سنی 65-45 سال با میانگین 73/57 و انحراف معیار 12/8 سال بودند. حد افتراق شدت در دو فرکانس 500 و 2000 هرتز و دو سطح شدتی 10 و 40 دسی بل SL در گوش های کاربر سمعک و گوش های فاقد سمعک ارزیابی و مقایسه گردید.
نتایج مطالعه نشانگر برتری امتیازها در سطوح شدتی و فرکانسی بالا بوده و امتیازهای حد افتراق شدت در گوش های کاربر سمعک نسبت به گوش های فاقد سمعک به طور معنی داری کمتر، به عبارتی بهتر بود(p<0/05)، ولی در فرکانس 500 هرتز و سطح شدتی 10 دسی بل SL تفاوت معنی داری بین دو گروه دیده نشد(p=0/132).
نتایج حاصل از این مطالعه نشان دهنده تاثیر کاربرد سمعک بر عملکرد تمایز شدتی بوده و با تایید رخداد اصلاحات درکی، امکان رخداد ساخت پذیری عملکردی به دنبال کاربرد سمعک را مطرح می سازد که جهت تایید، نیاز به انجام مطالعات بیشتری است.