بررسی خاصیت آللوپاتیک پیکر رویشی گیاه سنبل ختایی (Angelica archangelica L.)

امروزه درکشاورزی تلاشی جهانی در حال انجام است تا با معرفی روش های پیشرفته اکولوژیکی و بیولوژیکی، میزان مواد شیمیایی مصرف شده در فرایند تولید کاهش داده شود. یکی از راه حلهای موجود استفاده از خاصیت آللوپاتی است. این تحقیق آزمایشگاهی به منظور ارزیابی پتانسیل آللوپاتی گیاه سنبل ختایی انجام شد. در این مطالعه، تاثیر غلظت های مختلف عصاره آبی پیکر رویشی گیاه سنبل ختایی بر درصد و سرعت جوانه زنی بذرهای شاهی و تربچه مورد بررسی قرار گرفت. آزمایشات در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد. هفت تیمار (عصاره های 10،20،30،50،70،100 درصد وآب مقطر به عنوان تیمار شاهد) بر روی بذرهای شاهی و پنج تیمار (عصاره های 30،50،70،100 درصد وآب مقطر به عنوان تیمار شاهد) بر روی بذرهای تربچه اعمال شد. نتایج بدست آمده نشان دادند که تیمار بذرهای شاهی با عصاره های 50، 70 و 100 درصد تاثیر معنی داری در کاهش سرعت و درصد جوانه زنی بذرها داشتند. در بذرهای تربچه تیمار با عصاره های 70 و 100 درصد موجب کمترین درصد جوانه زنی گردید وتیمار با عصاره های 50، 70 و100درصد کمترین سرعت جوانه زنی را موجب شد. نتایج کلی نشان داد که با افزایش غلظت عصاره استعمال شده، سرعت و درصد جوانه زنی بذرها به طور معنی داری کاهش یافت.