موانع تغییر برنامه های درسی دانشگاهی از دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی و علوم پزشکی شهید بهشتی

برنامه درسی، جوهره هر نظام آموزشی محسوب شده و کارآمدی، کیفیت و اثربخشی آن نظام را تضمین می کند. تغییر در این برنامه ها به منظور تامین نیازهای اجتماعی و انعکاس آخرین دست آوردهای علمی از جمله ضروریات محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف شناسایی موانع تغییر برنامه های درسی در دانشگاه شهید بهشتی و علوم پزشکی شهید بهشتی طراحی و اجرا گردید.
پژوهش از نوع توصیفی - پیمایشی است. از بین اعضای هیات علمی رسمی دانشگاه شهید بهشتی و علوم پزشکی شهید بهشتی 130 نفر به روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. گردآوری داده ها از طریق اجرای پرسشنامه محقق ساخته که شامل 30 سوال در 5 حیطه موانع حرفه ای انگیزشی، درون دانشگاهی، برون دانشگاهی و اقتصادی بوده با استفاده از مقیاس 5 ارزشی لیکرت صورت گرفت. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با نظر صاحب نظران و پایایی آن با آلفای کرونباخ 88/0 مورد تایید قرار گرفت. تحلیل آماری داده ها با استفاده از آمارتوصیفی و آمار استنباطی شامل؛ آزمون های t تک نمونه ای، آزمون رتبه بندی فریدمن، و t مستقل انجام شد.
آزمون t تک گروهی نشان داد که از دیدگاه هر دو گروه تمامی گویه های طراحی شده، جزو موانع تغییر محسوب می شوند. آزمون فریدمن اولویت بندی پنج زمینه مورد بررسی را از دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاه شهید بهشتی به ترتیب: موانع درون دانشگاهی، موانع برون دانشگاهی، موانع اقتصادی/مالی، موانع انگیزشی/انسانی و موانع حرفه ای/شغلی؛ و از دیدگاه اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به ترتیب: موانع درون دانشگاهی، موانع برون دانشگاهی، موانع اقتصادی/مالی، موانع حرفه ای/شغلی و موانع انگیزشی/انسانی نشان داد.
با در نظرگرفتن موانع تغییر، راه کارهایی چون برگزاری کارگاه های آموزشی مناسب در مورد تغییر و بازنگری برنامه های درسی، ایجاد یک ساختار متناسب با تفویض اختیار بازنگری برنامه های درسی و نهادینه کردن آن در دانشگاه، تامین و تخصیص بودجه کافی برای پیشبرد برنامه های درسی اعضای هیات علمی در فرایند تغییر و بازنگری در برنامه های درسی دانشگاهی، جهت رفع موانع پیشنهاد می شود.