پلی مورفیسم ژن گیرنده اینترفرون گاما در بیماران مسلول

اینترفرون گاما و اینترفرون گاما رسپتور مرتبط با سل هستند که نقش مهمی در بروز این بیماری در افراد مستعد دارند. هدف از پژوهش حاضر 56 –) در افراد مبتلا به سل می C/T) بررسی پلی مورفیسم ژن گیرنده اینترفرون گامای شماره یک باشد.
در یک مطالعه مورد- شاهدی، 62 بیمار مبتلا به سل و 74 فرد سالم انتخاب آلمان) و تعیین) Roche ژنومیک از خون محیطی با استفاده از کیت شرکت DNA شدند. استخراج انجام شد. آنالیز وابستگی ژنوتیپ ها و آلل ها با بیماری در مقایسه با PCR-RFLP ژنوتیپ با روش نسخه SPSS گروه کنترل، با استفاده از آزمون مربع کای و رگرسیون لجستیکدو طرفه توسط نرم افزار 18 محاسبه شد. TT نتایج حاصل از بررسی فراوانی ژنوتیپی و آللی بیانگر آن بود که فراوانی ژنوتیپ 17 درصد بوده است که با استفاده از / 43 درصد و 5 / در بیماران مبتلا به سل و افراد سالم به ترتیب 5 به دست آمد که بیانگر اختلاف P =0/ 0 = نسبت شانس و 006 / آماره ی رگرسیون لجستیک 148 62 درصد / در بیماران مبتلا به سل 09 T معنی داری بین گروه مورد وشاهد می باشد. هم چنین فراوانی آلل به دست، P =0/ 0= نسبت شانس و 028 / بوده است که با استفاده از آماره ی رگرسیون لجستیک 418 آمد که این نتایج نیز بیانگر ارتباط معنی داری بین گروه مورد وشاهد می باشد. در موقعیت IFNγR نتایج این مطالعه نشان می دهد که پلی مورفیسم ناحیه پروموتر ژن 56 – در بیماران مبتلا به سل فراوانی بیشتری دارد بنابراین می تواند در استعداد ابتلا بیماری سل C/T نقش موثری داشته باشد.