ساختار و مراحل ترمیم پوست

در جامعه ی بشری تغییرات بدفرم و ناهنجاری های پوستی ناشی از سوختگی و جراحات حاصل از جراحی و حوادث و امثال آن ها در فرد بازتاب های روانی و رفتاری ناخوشایندی ایجاد می کنند. ماتریکس خارج سلولی ([extra cellular matrix [ECM) بزرگ ترین جزء تشکیل دهنده ی پوست طبیعی است که ژل مانند است و به وسیله ی سلول های پوست تولید می شود. ساخته شدن ECM یک عامل کلیدی برای پرشدن ضایعات پوستی از قبیل سوختگی، سالک، آبله مرغان و محل جراحات و جوش است. اجزاء ماتریکس خارج سلولی عبارت اند از: پلی ساکارید های مختلف، آب و پروتئین های کلاژنی. قدرت انبساط و استحکام پوست طبیعی با در نظر گرفتن وزن آن نزدیک به قدرت آهن است در حالی که دارای الاستیسیتی و قابلیت تراکم پذیری بالایی می باشد. این ویژگی ها به دلیل اثر توام دو دسته ی اصلی از مولکول های تشکیل دهنده ی ECM می باشد که به وسیله ی فیبروبلاست و سلول های اپی درم ترشح می شوند: 1) پروتئین های ساختاری فیبری شکل مانند: کلاژن ها، الاستین، فیبرونکتین و لامینین که به ECM استحکام و حالت ارتجاعی می بخشند. 2) پروتئوگلیکان ها مثل درماتان سولفات و هیالورونیک اسید، که معمولا از چندین رشته گلیکوزآمینوگلیکان که از یک هسته ی پروتئینی منشعب می شوند. پروتئوگلیکان ها مولکول های بزرگ و جاذب آب هستند که حالت ضربه گیری ECM را برای حفظ سلول ها ایجاد می کنند. در کل اطلاع از ساختار و مراحل ترمیم پوست ما را در طراحی آزمایشات و انجام تحقیقاتی دقیق تر در این راستا کمک می کند.