تعیین عرصه های مناسب برای تغذیه مصنوعی بر پایه ی تلفیق روش های ANP و مقایسه زوجی در محیط GIS، مطالعه موردی دشت گربایگان فسا

بخش عمده ای از کشور ایران جزء مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می شود و آب به عنوان یک عامل محدود کننده فعالیت های بشر در این مناطق به شمار می آید. وجود سیلاب های مخرب و کمبود آب در این مناطق، لزوم مهار سیلاب ها را ایجاب می کند. پخش سیلاب یک استراتژی مناسب برای مهار سیلاب و بهره وری از آن است. تعیین عرصه های مناسب برای پخش سیلاب و وارد کردن آب به یک سازند نفوذپذیر، یکی از مهمترین عوامل تعیین کننده موفقیت طرح های پخش سیلاب است. از این رو، در این پژوهش سعی شده تا با تلفیق سیستم اطلاعات جغرافیایی و سیستم های تصمیم گیری چندمعیاره (MCDM)، مناسب ترین عرصه ها برای اجرای عملیات پخش سیلاب در دشت گربایگان فسا شناسایی شوند. بدین منظور، ابتدا داده های 8 پارامتر تاثیرگذار-شیب، کیفیت آب، زمین شناسی، ضخامت آبرفت، کاربری اراضی، قابلیت انتقال، ژئومورفولوژی و تراکم زهکشی- منطقه مورد مطالعه، در محیط GIS آماده سازی گردید و با استفاده از روش ANP و مقایسه زوجی به ترتیب وزن هر معیار و وزن کلاس های هر لایه در نرم افزار Super Decision محاسبه شد. در مرحله بعد، نواحی دارای محدودیت برای پخش سیلاب حذف گردید. سپس با استفاده از توابع تحلیلی GIS، کل محدوده برای هر یک از معیارهای تعیین شده پهنه بندی شد. در نهایت، با تلفیق نقشه هایپهنه بندی شده براساس وزن اکتسابی از روش ANP، نقشه نهایی در پنج کلاس از کاملا مناسب تا نامناسب تهیه شد. نتایج این پژوهش نشان داد که مناطق کاملا مناسب برای تغذیه مصنوعی آبخوان ها، اغلب در نهشته های کواترنری Qb، Qgsc و Qg و واحدهای ژئومورفولوژیکی پدیمنتی و مخروط افکنه ای با شیب کمتر از 3 درصد واقع شده اند. همچنین نتایج حاصل از این روش با استفاده از کنترل زمینی، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت که حاکی از برآورده شدن همه معیارهای انتخابی در نواحی کاملا مناسب، و رضایت بخش بودن به کارگیری روش های MCDM در تلفیق با GIS در امر مکان یابی عرصه های مناسب برای تغذیه مصنوعی آبخوان ها است.