شانه ی قلم بر زلف سخن

قلم ابزار نوشتار است، سخن ره آورد آمد و شد قلم مشیت الهی بر لوح هستی؛ بدین سبب است که خداوند متعال بدان سوگند یاد کرده است: «ن و القلم و مایسطرون» (قلم / 1) بنابراین نه تنها آنچه در باب ارج و اعتبار سخن گفته اند در باب قلم مصداق دارد بلکه حتی گاه نوشتن را از گفتن مهم تر دانسته، در فضلیت قلم داد سخن داده اند. اگر چه در ادب فارسی بیشتر از مناظرات مربوط به شمشیر و قلم که دوام و قوام جهان بدان مربوط است یاد شده است اما همواره اهل قلم را بر اهل سیوف فضلیت نهاده اند که پاسداران حریم معنوی جامعه بشری هستند. نگارنده در این مقاله از دریچه ی سخن به اهمیت قلم پرداخته، پیوستگی و تعامل سخن و قلم را در ادب فارسی بیان نموده است.