بررسی اثرپکتین تغییر یافته مرکبات (MCP) و دوکسوروبیسین برقدرت زیستایی، مورفولوژی و چرخه سلولی دردو دودمان سلولی سرطان پروستات انسانی، DU-145 وLNCaP

سرطان پروستات از شایعترین سرطانها در دنیا بشمار می رود بطوریکه در بین مردان دومین علت مرگ ناشی از سرطان می باشد. دراین پژوهش اثر MCP*(پکتازول) و دوکسوروبیسین (Dox)* بر کاهش میزان زیستایی و نیز تاثیر آن بر آپوپتوز و چرخه سلولی در دودمان سلولی سرطان پروستات ا نسانی یعنی DU-145و LNCaP مورد مطالعه قرار گرفته است.

سلولهای DU-145و LNCaPباغلظتهای مختلف MCP و دوکسوروبیسین و یا ترکیبی از دو دارو مورد تیمار قرار گرفتند.زیستایی سلولها با استفاده از روش MTT،مورفولوژی سلولی با میکروسکوپ معکوس و رنگ آمیزی گیمسا و پیشرفت سیکل سلولی نیز از طریق روش فلوسایتومتری و با استفاده از نرم افزار فلوماکس بررسی شد.

در سلولهای DU-145 و LNCaP تیمار بادوز IC50دوکسوروبیسین،سبب چروکیده شدن سلولها و تیمار با دوز IC50 پکتازول موجب گرانوله و کوچک شدن سلولها شد درحالی که تیمار با ترکیب دو داروی پکتازول و دوکسوروبیسین باعث هم چروکیده شدن وهم گرانوله و کوچک شدن سلولها شد و در سلولهای DU-145 قدرت زیستایی سلولها از میزان 47.04% در تیمار با Dox به تنهایی تا میزان %29.36 در تیمار با ترکیب دو داروی MCP وDox کاهش نشان داد. در سلولهای LNCaP قدرت زیستایی سلولها از میزان 47.04% در تیمار با Dox به تنهایی تا میزان %29.36 در تیمار با ترکیب دوکسوروبیسین گردد. در سلولهای DU-145 ترکیب دو دارو سبب توقف چرخه سلولی در مرحله Sub G1 وآپوپتوز و در سلولهای LNCaP موجب توقف چرخه سلولی در مرحله G2M مهار شد.

MCP سبب افزایش اثر دوکسوروبیسین در کاهش زیستایی سلولهای DU-145 از طریق آپوپتوز و در سلولهای LNCaP ازراه توقف چرخه سلولی می شود.