گزینش والدین و پیش بینی نمود نتاج بر اساس نشانگرهای EST-SSR و مقایسه آن با انتخاب فنوتیپی در فسکیوی بلند (Festuca arundinacea)

علیرغم اینکه گزارشاتی در زمینه استفاده موفق از نشانگرهای مولکولی در بررسی تنوع ژنتیکی گراس های علوفه ای وجود دارد، مطالعات کاربردی در این زمینه از جمله تاثیر تنوع ژنتیکی بر نمود واریته های مصنوعی حاصله و کارایی نشانگرهای مولکولی در گزینش والدین در گراس های علوفه ای بسیار محدود است. در این پژوهش تعداد 25 ژنوتیپ فسکیوی بلند از یک جامعه اولیه انتخاب و پس از ارزیابی مورفولوژیک آن ها (از طریق 12 صفت)، تنوع مولکولی آن ها (با استفاده از 50 آغازگر EST-SSR) مورد بررسی قرار گرفت. سپس تعداد 6 ژنوتیپ از دورترین و 6 ژنوتیپ از نزدیک ترین والدین بر اساس فاصله ژنتیکی مورفولوژیک و نیز فاصله ژنتیکی مولکولی انتخاب و پس از یک نسل پلی کراس جمعیت نتاج حاصله مورد بررسی قرار گرفت. متوسط فاصله ژنتیکی بین والدین انتخاب شده برای تنوع محدود در ارزیابی مورفولوژیک و مولکولی به ترتیب 55 و 14 درصد کمتر از والدین انتخاب شده برای تنوع وسیع بود. تنوع مولکولی بیش تر بین والدین بر اساس نشانگر EST-SSR منجر به افزایش 25 درصد عملکرد علوفه، 12 درصد تعداد ساقه و10 درصد قطر یقه بیشتر در نتاج گردید در حالی که مقایسه میانگین نتاج دو گروه متنوع و متشابه بر اساس ارزیابی مورفولوژیک با یکدیگر تفاوت معنی داری نداشتند. از طرف دیگر تنوع مورفولوژیک بالاتر میزان هتروزیس در صفات روز تا گرده افشانی و ارتفاع بوته (دارای وراثت پذیری بالا) را به ترتیب 5/4 و 7 درصد افزایش داد در حالی که تنوع مولکولی روی نمود این صفات در رقم مصنوعی تاثیری نداشت. نتایج نشان داد که نمود نتاج در فسکیوی بلند می تواند از طریق ثبت اطلاعات حاصل از والدین کلونی پیش بینی گردد. این نتایج بر ضرورت گزینش والدین متنوع و اصلاح پلی کراس ها به کمک نشانگر به ویژه در مورد صفات کمی تاکید می کند.