ارزیابی زمان های مختلف آبیاری در کنترل لیسک های خسارت زای((Agriolimax agrestis مزارع کاهوی استان تهران

یکی از روش های کارا در اعمال مدیریت صحیح کنترل لیسک ها استفاده از روش های زراعی میباشد. به این منظور در یک مطالعه مزرعهای، اثر زمانهای مختلف آبیاری بر روی خسارت لیسکهای کاهو(Agriolimax agrestis) در سال زراعی 1388 در منطقه ورامین به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش عبارت بودند از زمان های مختلف آبیاری: 1- آبیاری در هنگام صبح، 2-آبیاری بعد از غروب آفتاب، 3-آبیاری بعد از غروب آفتاب به همراه طعمه پاشی با فریکول (5 گرم در متر مربع) و 4- آبیاری بعد از غروب آفتاب به همراه طعمه پاشی توسط متالدئید (5/2 گرم در متر مربع). روش اجرای آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تیمار و چهار تکرار و هر تکرار شامل سه ردیف سه متری به فواصل خطوط 50 سانتیمتر و فاصلهی بوته های کاهو روی خط 25 سانتیمتر و مجموعا 36 بوته در نظر گرفته شد. داده های آزمایش از نظر آماری با نرم افزار SAS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و میانگین ها به روش آزمون چند دامنه ای دانکن گروه بندی شد. نتایج این بررسی نشان داد که بیشترین خسارت (بر اساس خوردگی برگ ها) و کمترین عملکرد مربوط به تیمار دو (آبیاری بعد از غروب آفتاب) با4/3 ±82/52 درصد خسارت و عملکرد 12/20 تن در هکتار و کمترین خسارت و بیشترین عملکرد مربوط به تیمار چهار (آبیاری بعد از غروب آفتاب به همراه طعمه پاشی توسط متالدئید) با 8/2±53/10 درصد خسارت و 3/39 تن در هکتار بوده است. تیمارهای یک (آبیاری در هنگام صبح)و سه (آبیاری بعد از غروب آفتاب به همراه طعمه پاشی با فریکول) به ترتیب با 7/2±92/10 و3/2± 71/10 در صد خسارت و 01/39 و 17/39 تن در هکتار عملکرد بوده است که نشان می دهد که داده های حاصل از برداشت کاهو در تیمارهای یک، سه و چهار اختلاف معنی داری در سطح پنج درصد نداشته و در گروه Aقرار می گیرند. همچنین به نظر می رسد که تغییر زمان آبیاری (تیمار یک) یکی از استراتژی های مفید در اعمال روش های IPM برای لیسک کاهو است که ضمن کنترل و کاهش خسارت آفت، عملکردی نزدیک به تیمارهای سه و چهارداشته است.