ارزیابی میزان انتقال مجدد ذخایر ساقه به دانه با استفاده از خشکاننده های شیمیایی و ارتباط آن با تبادلات گازی در ژنوتیپهای گندم، جو و تریتیکاله

بهمنظور درک بهتر خصوصیات فیزیولوژیک مرتبط با مقاومت به خشکی شامل مقاومت به خشکاننده های شیمیایی و روند فتوسنتز جاری تحت شرایط تنش رطوبتی در تریتیکاله و مقایسه آن با 1388 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی گریزه - سایر غلات دانه ریز این آزمایش طی سال زراعی 89 سنندج انجام شد. اثر سه رژیم رطوبتی شامل آبیاری در پتانسیل رطوبتی خاک 3- بار(شاهد)، آبیاری در پتانسیل رطوبتی 10 - بار و بدون آبیاری همراه با هشت ژنوتیپ غلات شامل چهار لاین تریتیکاله، سه رقم گندم آبی و یک رقم جو در یک طرح بلوکهای کامل تصادفی با آرایش کرتهای خرد شده، بررسی شد. بهمنظور ارزیابی ثبات وزن دانه تحت تنش، با استفاده از کلرات سدیم 1 درصد کلروفیل در کرت های شاهد در 10 روز بعد از گلدهی تخریب و فتوسنتز جاری متوقف شد. نتایج نشان داد که کلرات سدیم موجب کاهش شدید وزن دانه ها و انتقال بیشتر ذخایر ساقه به دانه به ترتیب به میزان 51 و 75 درصد نسبت به تیمار شاهد شد. در بین غلات دانه ریز تریتیکاله دارای کمترین میزان کاهش در وزن دانه بود. با کاهش تبادلات گازی مانند سرعت فتوسنتز در شرایط تنش، انتقال مجدد ذخایر اندام های رویشی افزایش یافت. این روند در تریتیکاله نمود بیشتری داشت. همچنین در شرایط تنش هر دو عامل روزنهای و غیر روزنهای نقش مهمی در محدودیت فتوسنتزی ایفا کردند.