ارتباط تفکر انتقادی و تصمیم گیری بالینی در دانشجویان پرستاری

تفکر انتقادی معرف توانایی شناختی است و توانایی های شناختی پرستار، به خصوص توانایی وی برای پردازش اطلاعات و تصمیم گیری از اجزائ کلیدی عملکرد پرستار می باشد. هدف از انجام این پژوهش تعیین ارتباط تفکر انتقادی و تصمیم گیری بالینی دانشجویان سال آخر پرستاری بوده است. مطالعه انجام شده یک طرح توصیفی از نوع همبستگی بود که در آن 50 نفر از دانشجویان پرستاری ترم آخر دانشکده های پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گیلان- با استفاده از شیوه سرشماری – شرکت کردند. با استفاده از پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش مشخصات دموگرافیک و سوالات آزمون تفکر انتقادی کالیفرنیا و هم چنین با استفاده از شیوه کیوسورت و با استفاده از کارت های تصمیم گیری بالینی، اطلاعات جمع آوری گردید و با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون های مجذور کای و فیشر تحت نرم افزار SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.
یافته ها ارتباط معنی دار آماری بین تفکر انتقادی و تصمیم گیری بالینی را نشان نداد. آزمون آماری کای دو ارتباط معنی دار آماری (001/0= p) بین نمره تفکر انتقادی و میانگین معدل ترم های گذشته و هم چنین بین تصمیم گیری بالینی و سابقه برخورد با بیمار تحت عمل جراحی بیلروت 2 را نشان داد (008/0= p).
نتیجه گیری کلی: با توجه به عدم ارتباط تفکر انتقادی با تصمیم گیری بالینی، انجام این پژوهش با حجم نمونه بالاتر و استفاده از ابزارهای متنوع توصیه می شود. از یافته های این مطالعه می توان در برنامه ریزی آموزشی پرستاری استفاده نمود.