تحلیل وضعیت فیزیکی، شیمیایی و میکروبی آب رودخانه گرگر با استفاده از شاخص کیفیت آب NSF

یکی از روش های بررسی کیفیت آب رودخانه ها، استفاده از شاخص های کیفی آب می باشد. با استفاده از شاخص های کیفی، حجم زیاد اطلاعات نمونه برداری شده، از اندازه گیری های کیفی آب بصورت یک عدد منفرد و بدون بعد تبدیل می شود که دارای مفهوم و تعریف کیفی تفسیر شده ای است. شاخص کیفیت آب NSF، از میان شاخصهای عمومی کیفیت آب، بیشترین کاربرد را دارا می باشد.
این مطالعه با هدف بررسی کیفیت آب رودخانه گرگر از بندمیزان تا بندقیر با استفاده از شاخص کیفیت آب NSF، انجام پذیرفته است. بدین منظور از 10 ایستگاه تعیین شده بر روی رودخانه به مدت 6 ماه نمونه-برداری شد و پارامترهای BOD، DO، pH، PO4، TS، NO3، دمای آب، کدورت و کلیفرم مدفوعی مورد سنجش قرار گرفتند و نتایج حاصل با استفاده از شاخص کیفیت آب NSFWQI بررسی گردیدند.
نتایج نشان دادند که کیفیت آب در این رودخانه، در همه نقاط در بازه گروه های متوسط و ضعیف طبقه-بندی می شود. همچنین نتایج محاسبه شاخص کیفیت آب NSF نشان داد که در طول 6 ماه نمونه برداری، بطور متوسط ایستگاه چم فرج در پایین دست خروجی تعدادی از حوضچه های پرورش ماهی با عدد شاخص5/51، بدترین و ایستگاه بندمیزان شوشتر در بالادست و قبل از ورود پساب کاربری های مختلف با عدد شاخص5/57 بهترین شرایط را نسبت به سایر نقاط رودخانه دارا بودند. دامنه تغییرات در ایستگاه های مورد مطالعه از 48 تا 60 در نوسان بود.
بطورکلی تاثیرگذاری بالای منابع آلاینده بخصوص پساب حوضچه های پرورش ماهی بر کیفیت رودخانه در بازه های مختلف، کاملا مشهود بود. با این وجود، باتوجه به قدرت خودپالایی رودخانه، در ایستگاه آخر در پایین دست، کیفیت نسبتا قابل قبولی حاصل می گردد. در نهایت بهبود کیفیت آب رودخانه گرگر در گرو مدیریت صحیح پساب کاربری های مختلف و کاهش بار آلودگی آنها می باشد.