بررسی آزمایشگاهی قدرت گزینه نرم افزاری تغییر بزرگنمایی رادیوگرافی دیجیتال داخل دهانی در تشخیص پوسیدگی اکلوزال عاجی

تشخیص ضایعات اولیه اکلوزال نسبت به ضایعاتی که سطوح پروگسیمال و مسطح را درگیر می کند دشوارتراست. پوسیدگی های سطح اکلوزال بایستی با روش های غیر تهاجمی تشخیص داده شوند. آنالیزهای رادیوگرافیک سطوح اکلوزال در مقایسه با مشاهده بالینی دو برابر حساسیت تشخیصی بیشتری را نشان می دهد، با این وجود در مورد قدرت تشخیص پوسیدگی توسط رادیوگرافی دیجیتال و همچنین تاثیر قدرت بزرگنمایی درتشخیص ضایعات اختلاف نظر است. به همین جهت هدف از این مطالعه بررسی قدرت گزینه نرم افزاری zoom رادیوگرافی دیجیتال در تشخیص پوسیدگی های اکلوزال عاجی در مقایسه با رادیوگرافی دیجیتال اصلی می باشد.
در این مطالعه آزمایشگاهی، 86 دندان پرمولر انسانی خارج شده که از نظر بالینی فاقد پوسیدگی بود انتخاب و به صورت جداگانه در شرایط استاندارد توسط دستگاه رادیوگرافی دیجیتال داخل دهانی Cygnus Ritter رادیوگرافی شد و تصویر دیجیتال مربوطه در حافظه دستگاه ذخیره گردید پس از آن تصاویر یک بار به صورت معمول و بار دیگر با تاثیر zoom توسط چهار متخصص رادیولوژی فک و صورت مورد مشاهده قرار گرفت، برشهای هیستولوژیک (به ضخامت 5- 6 میکرون) و تهیه لام برای هر نمونه به عنوان Gold standard صورت گرفت و توسط متخصص آسیب شناس فک و دهان مشاهده و وجود یا عدم پوسیدگی عاجی تشخیص داده شد سپس یافته های حاصله توسط آزمون نسبتها مورد تحلیلهای آماری قرار گرفت.
بر اساس آنالیزآماری داده ها، میزان حساسیت به دست آمده در روش اصلی 54 معادل 7/39%، ویژگی، 137 برابر با 9/65%، ppv: ارزش پیش بینی مثبت، 148 معادل 2/43%، npv: ارزش پیش بینی منفی، 215 برابر 6/62% و دقت، 191 معادل 5/55% و در روش Zoom میزان حساسیت، 71 برابر با 2/52% ویژگی، 143 معادل 8/68%، ppv، 179 برابر 2/52%، npv، 236 معادل 8/68% و دقت، 214 برابر 2/62% محاسبه شد.
میزان حساسیت تشخیصی ارزش پیش بینی مثبت و ارزش پیش بینی منفی و دقت در تصاویر با تاثیر گزینه نرم افزاری Zoom از نظر آماری به طور معناداری بالاتر از تصاوی ر اصلی است. اما اختلاف آماری معناداری در ویژگی این دو تصویر مشاهده نشد.