اثربخشی رفتار درمانگری شناختی در کاهش نشانه های روان شناختی بیماران مبتلا به سرطان

هدف این پژوهش، تعیین تاثیر رفتار درمانگری شناختی در کاهش نشانه های روان شناختی بیماران مبتلا به سرطان بود.

این پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه شاهد است. 30 نفر از بیماران انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. متغیر مستقل، رفتار درمانگری شناختی بود که 9 جلسه روی گروه آزمایش انجام شد. ابزار پژوهش مقیاس SCL-90-R بود که این مقیاس، ضریب کلی شاخص و ابعاد شکایت جسمانی، وسواس و اجبار، حساسیت بین فردی، افسردگی، اضطراب، پرخاشگری، ترس مرضی، افکار پارانوئیدی و روان گسستگی را می سنجد. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس استفاده شد.

رفتار درمانگری شناختی در کاهش ابعاد و نشانه های روان شناختی ذکر شده در SCL-90-R موثر بود (001/0> p).

استفاده از رفتار درمانگری شناختی در مراکز انکولوژی می تواند به عنوان یک درمان تکمیلی در کنار درمان های پزشکی در نظر گرفته شود و از طرفی در بهبود ارتباط پزشک و بیمار، می تواند نقش اساسی داشته باشد.