بررسی همخوانی ارزشیابی اساتید توسط دستیاران و سایر دانشجویان مقاطع بالینی در دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال90- 1389

ارزشیابی آموزشی یکی از مولفه های اساسی جهت ارتقای کیفیت آموزشی در دانشگاه ها به شمار می رود. با توجه به اینکه دانشکده پزشکی ساری هم اکنون در رشته های متفاوتی دارای دستیار می باشد و فراگیران رشته های بالینی در مقاطع متفاوتی در دانشگاه علوم پزشکی مازندران به تحصیل اشتغال دارند و از طرفی تاکنون مقایسه ای در مورد همخوانی ارزشیابی فراگیران مقاطع مختلف از اساتید صورت نگرفته است ما بر آن شدیم تا در این مطالعه ارزشیابی دستیاران را با دانشجویان و کارورزان در دانشگاه علوم پزشکی مازندران مورد مقایسه قرار دهیم.
این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بوده و همه فراگیران آموزش بالینی و همه گروه های بالینی دانشده پزشکی ساری را که همزمان دستیار و کارورز یا دانشجوی بالینی در آن ها به تحصیل اشتغال داشته اند را در بر می گیرد. در این مطالعه 6 رشته کودکان، قلب و عروق، زنان و زایمان، داخلی، اعصاب و روان و جراحی مورد ارزیابی قرار گرفتند و از 183 فراگیر به صورت سرشماری درباره 51 نفر از اساتید بالینی و با استفاده از 1529 پرسشنامه با 22 سوال به صورت نمرات 10-0 و نمره 110-22، ارزیابی صورت گرفت و داده ها توسط نرم افزار SPSS مورد ارزیابی قرار گرفت.
. 1/60 درصد از فراگیران زن و بقیه مرد بودند و 4/39 درصد آن ها دستیار و بقیه کارورز بودند. دربین این 6 گروه آموزشی 2 گروه کودکان و زنان و زایمان با تفاوت معنی داری (001/0>p) از سایر گروه ها در یک زیر مجموعه همگن میانگین نمره بالاتری از فراگیران دریافت کرده اند. بین نمرات ارزیابی 10-0 و نیز نمره 110-22 فراگیران همبستگی 85 درصد وجود داشت (همبستگی پیرسون 85/0r= و 01/0>p، بین ارزیابی دستیاران و کارورزان از اساتید تفاوت معنی داری وجود داشت)001/0(p< و با یکدیگر همخوانی نداشت. فراگیران مرد و زن ارزیابی مشابهی از اساتید داشتند (37/0p=).
ارزیابی دستیاران تفاوت قابل توجهی نسبت به ارزیابی سایر فراگیران مقاطع مختلف بالینی از اساتید داشته و این عدم همخوانی باید در برنامه ریزی آموزشی در بخش های مختلف مورد توجه قرار گیرد.