ارتباطات درون فردی در منابع اسلامی

«ارتباطات درون فردی» یکی از مهم ترین سطوح ارتباطات است که پایه ارتباطات دیگر (میان فردی، گروهی، سازمانی) به حساب می آید. ارتباطات درون فردی از مبانی ریشه دار و عمیق دینی و فلسفی برخوردار است که هم آموزه های وحیانی به آن توجه داشته و انسان را به تدبر در آن فراخوانده و هم گزاره های فلسفی و عقلی آن را اثبات و تایید کرده است. در منابع اسلامی، انسان موجود عاقل و برخوردار از نیروی اراده و اختیار معرفی گردیده که هرگونه کوشش او در قدم اول متوجه خود اوست تا مسئولیت و تبعات آن را بپذیرد و در گام های بعدی متوجه افراد دیگر است. ارتباطات درون فردی نه تنها از آن جهت مهم است که تعامل و رابطه انسان با توانایی های درونی اش را که حقیقت و هویت وی را شکل می دهد رسم می کند، بلکه از این منظر که کارکردهای اجتماعی و سازمانی موثری دارد نیز از اهمیت بسیاری برخوردار است. مهم ترین نقش های سازمانی ارتباطات درون فردی عبارت اند از: خودکنترلی، عزت نفس، اعتماد به نفس، وجدان کاری.