بهینه سازی قوانین اختلاط برای مدل سازی و اندازه گیری میزان حلالیت در فاز فوق بحرانی

جهت تعیین و مدل سازی میزان حلالیت یک جسم حل شونده در سیال فوق بحرانی، داشتن خواص بحرانی از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مطالعه از 10 ماده حل شونده و پنج حلال، برای مدل سازی حلالیت در سیال فوق بحرانی استفاده شده است. در نتیجه این مدل سازی، فرم جدیدی از قانون اختلاط برای بدست آوردن همبستگی میان پارامترهای مدل پیشنهاد شده است. قانون اختلاط بدست آمده، بهینه سازی قوانین اختلاط کلاسیک واندروالس بوده که در آن پارامتر چسبندگی دوجزیی، با پارامتر فشار نقصانی همبستگی دارد. مدل سازی حلالیت توسط معادلات حالت پنگ– رابینسون (PR) و پاتل-تیجا (PT) که از قوانین اختلاط واندروالس (vdW) و رآو (Rao) پیروی می کنند، انجام شده است. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که معادله حالت پاتل – تیجا انحراف کمتری دارد. میزان خطا برای مدل های معادلات حالت پنگ-رابینسون و قانون اختلاط رآو (6/28%)، قوانین اختلاط واندروالس (2/20%)، برای معادله حالت پاتل-تیجا و قانون اختلاط واندروالس (4/16%) است.