حساسیت گونه های کاندیدای دهانی افراد آلوده به HIV نسبت به داروهای ضد قارچی تحت شرایط برون تنی در ایران

مقاومت عوامل ایجاد کاندیدیازیس دهانی به داروهای ضد قارچی از مشکلات بیماران آلوده به HIV است. افزایش مقاومت و استفاده بیش از پیش از داروها، اهمیت بررسی حساسیت آنتی بیوتیکی را نشان می دهد. مطالعه حاضر میزان حساسیت گونه های کاندیدای جدا شده از بیماران آلوده به HIV را به داروهای ضد قارچی بررسی می کند.
150 نمونه دهانی از بیماران آلوده به HIV بر روی محیط های کروم آگار و سابورو آگار کشت داده شد. جدایه های رشد یافته بر اساس روش های متداول تشخیص مخمرها تعیین هویت شدند. با روش های انتشار دیسک و میکرودایلوشن براث الگوی حساسیت به شش داروی ضد قارچی تعیین گردید.
کاندیدا آلبیکنس (2/50%) و کاندیدا گلابراتا (22%) شایع ترین گونه های جدا شده بودند. 7/25% از جدایه های کاندیدا آلبیکنس نسبت به داروی فلوکونازول مقاوم بودند و این میزان برای کتوکونازول و کلوتریمازول به ترتیب 9/21% و 4/16% بوده است. مقاومت نسبت به داروهای آمفوتریسین، نیستاتین و داروی کاسپوفانژین دیده نشد. از طرفی 7/57% از جدایه های کاندیدا گلابراتا نسبت به فلوکونازول مقاوم بودند و این میزان برای کتوکونازول و کلوتریمازول به ترتیب 31% و 35% بود.
مقاومت گونه های کاندیدا به داروی آزولی، به خصوص فلوکونازول رو به افزایش است. بررسی مقاومت جدایه های کاندیدا به روش انتشار دیسک و یا میکرودایلوشن براث در آزمایشگاه ها جهت کنترل عفونت کاندیدیازیس دهانی مطلوب است. هرچند داروی نیستاتین به وفور برای بیماران مورد استفاده قرار می گیرد اما مقاومت به این دارو ناچیز است. استفاده از داروی کاسپوفانژین نیز با توجه به عدم مقاومت توصیه می گردد.