بررسی مقاومت دارویی مربوط به ژن پروتئاز ویروس نقص ایمنی انسان نوع 1 در بین بیماران مبتلا به ایدز در مرکز تحقیقات ایدز ایران

استفاده از داروهای ضد رترو ویروسی تاثیر زیادی در کنترل پیشرفت بیماری ایدز داشته است، اما در سال های اخیر به دلیل به وجود آمدن سویه های مقاوم به دارو، نگرانی زیادی در درمان موثر بیماری به وجود آمده است. هدف از این مطالعه تعیین جهش های مقاومت دارویی ژن پروتئاز در بین بیماران تحت درمان و هم بیمارانی که دارو دریافت نمی کنند، است.
در گروه اول پلاسمای 30 بیمار مبتلا به ویروس نقص ایمنی انسان که تحت درمان ضد رتروویرسی نیستند و در گروه دوم پلاسمای 16 بیمار مبتلا به ایدز که ترکیب دارویی زیدوودین، لامیوودین و کلاترا دریافت می کنند، مورد آزمایش قرار گرفت. پس از استخراج ژنوم، Nested RT-PCR انجام شد و نمونه ها پس از تایید توسط الکتروفورز توالی یابی شد و سپس برای تشخیص جهش و تعیین تحت تیپ ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد که در نمونه های گروه اول که دارو مصرف نمی کنند، هیچ گونه جهشی رخ نداده است اما در گروه دوم که تحت درمان هستند40 درصد مقاومت به مهار کننده های پروتئاز وجود دارد. همچنین تعیین تحت تیپ ها نیز نشان می دهد که 50 درصد نمونه ها تحت تیپ A، 6/40 درصد تحت تیپ B، 2/6 درصد تحت تیپ D و 2/3 درصد تحت تیپ C است.
انتقال سویه های مقاوم در بین جامعه از نظر اپیدمیولوژیکی مهم است و تشخیص سریع این سویه های مقاوم از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. با توجه به مطالعات دیگران و نتایج مطالعه حاضر بهتر است که به جای کلاترا، یکی دیگر از مهار کننده های پروتئازی را جایگزین این دارو نمایند.