بررسی ارتباط سطح سرمی هوموسیستئین بامرگ ومیروعوارض انفارکتوس میوکارد دربیمارانبستری شده دربیمارستان حضرت فاطمه زهرا(س) ساری- درسال 1389

تجزیه وتحلیل علت شناسی عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی نشان می دهدکه بین میزان وقوع این بیماری ها وعواملی مثل سیگار‍، سطح کلسترول سرم، فشار خون بالاو دیابت ارتباط محکمی وجود دارد، با این حال فقط 50 درصد موارد بیماری عروق کرونر با عوامل خطرساز مذکور قابل توضیح است، به همین جهت طی دهه های گذشته تلاش های فراوانی برای شناسایی عوامل و عوامل دیگری که در فرآیند ایجاد این عارضه دخالت دارند صورت گرفت و منجر به معرفی مارکرهای جدیدی شد. مطالعات متعددی که طی سالیان زیاد به ارزیابی رابطه هوموسیستئین با بروز بیماری عروق کرونر پرداختند نتایج متنوع و در پاره ای اوقات متناقضی داشتند. هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط مرگ و میر و عوارض الکتریکال و مکانیکال بیماران انفارکتوس میوکارد همراه با بالارفتن قطعه ST (STËMÏ) با سطوح خونی هوموسیستئین طی مدت بستری در بیمارستان حضرت فاطمه زهرا (س)شهرستان ساری طی سال 1389 بود.

مطالعه از نوع Çross-sectional بوده، جمعیت مورد مطالعه شامل کلیه بیمارانی بودکه بدون هیچ سابقه ای از MÏ به علت درد سینه در طول 24 ساعت اخیر به بیمارستان حضرت فاطمه زهرا (س) مراجعه کردند و با تشخیص STËMÏ در این مرکز بستری شدند. از تمامی بیماران بعد از رعایت 12 ساعت ناشتایی cc5 خون گرفته شد و سطح هوموسیستئین آن به وسیله دستگاه اتوانالیزور Hitachi 911مورد سنجش قرار گرفت. بیماران درد و گروه با سطح هوموسیستئین نرمال و افزایش یافته(بیشتر یا مساوی 17میکرومول در لیتر) قرار گرفتند سپس بیماران هر گروه از جهت مرگ و میر و عوارض الکتریکال و مکانیکال بیماری طی مدت بستری پی گیری شدند.

از مجموع 230 بیمار مورد مطالعه150 بیمار (2/65 درصد) سطح خونی هوموسیستئین نرمال داشتند و در80 نفر (8/34 درصد) باقی مانده سطح عامل فوق بیشتر یا مساوی 17میکرومول در لیتر بود. میزان مرگ و میر در گروه با سطح هوموسیستئین نرمال 2 مورد (3/1 درصد) و در گروه با سطح بالای هوموسیستئین 4مورد (5 درصد) بود. عوارض الکتریکال در گروه باسطح هوموسیستئین نرمال در40 نفر (7/26 درصد) و در گروه با سطح افزایش یافته آن در 19 نفر (75/23 درصد) مشاهده شد. تمامی 3 مورد (75/3 درصد) عوارض مکانیکال شامل 2 مورد (5/2 درصد) VSD و 1 مورد (25/1 درصد) تامپوناد در گروه با سطح بالای هوموسیستئین رخ داد و هیچ یک از بیماران با سطح نرمال هوموسیستئین دچار این عوارض نشدند. موردی از نارسایی میترال به علت پارگی عضلات پاپیلری یاکوردا دیده نشد.

در این مطالعه میزان مرگ و میر و بروز عوارض الکتریکال درد و گروه بیماران با سطح هوموسیستئین نرمال و افزایش یافته تفاوت معنی داری نداشت، ولی از بین عوارض مکانیکال، مجموع عوارض تامپوناد و پارگی سپتوم بین بطنی در گروه با سطح خونی افزایش یافته هوموسیستئین به طورمعنی داری بیشتر بود. با این حال با توجه به شیوع پایین عوارضی مثل تامپوناد، پارگی سپتوم بین بطنی و نارسایی میترال مطالعه در سطح وسیعتر و با تعدادنمونه بیشتر پیشنهاد می گردد.