مقایسه درجه پلیمریزاسیون کامپوزیت های پک شونده و هیبرید با استفاده از Fourier Transform Infrared Spectroscopy

کارایی کلینیکی کامپوزیت های رزینی نوری وابسته به میزان پلیمریزه شدن آنها است. هدف از این مطالعه مقایسه درجه پلیمریزاسیون کامپوزیت های پک شونده و هیبرید با استفاده از تکنیک FTIR (Fourier Transform Infrared Spectroscopy) بود.
در این مطالعه آزمایشگاهی، تعداد 40 دیسک کامپوزیتی در 2 گروه کامپوزیت های Z250 و P60 تهیه شدند. هر یک از این گروه ها به 4 زیرگروه (ضخامت mm 2 و mm 5 کیور شده با دستگاه QTH، ضخامت mm 2 و mm 5 کیور شده با دستگاه LED) تقسیم شدند. سپس نمونه ها با دستگاه FTIR جهت ارزیابی درجه پلیمریزاسیون مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها توسط آنالیز واریانس سه عاملی ارزیابی شدند.
میانگین درجه پلیمریزاسیون کامپوزیت های تست شده اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشت. LED به طور معنی دار باعث افزایش میزان درجه پلیمریزاسیون مواد مورد آزمایش شد. (001/0P<) در ضخامت mm2 هم میزان درجه پلیمریزاسیون به طور معنی دار بیشتر از ضخامت mm 5 بود. (001/0P<) استفاده از تکنیک لایه ای در حفرات عمیق ترمیم شده با این کامپوزیت ها پیشنهاد می شود. همچنین به دلیل نتایج بهتر استفاده از LED برای کیورینگ کامپوزیت بهتر توصیه می شود.