تبیین مزایا و معایب روش های مختلف ارزشیابی اساتید از دیدگاه اساتید دانشگاه علوم پزشکی کرمان

ارتقاء کیفیت آموزشی امروزه از ارکان یک سیستم آموزش عالی معتبر تلقی می شود و مطمئنا ارزشیابی و پایش کیفیت تدریس اساتید برای رسیدن به این هدف بسیار مهم است. اما پژوهش های مختلف نشان داده ارزشیابی اساتید یکی از جنجال برانگیز ترین مباحث آموزش پزشکی است و نیاز به تامل و تحقیق بیشتر دارد. در این میان تجربیات اساتید که هدف این ارزشیابی می باشند، بسیار سودمند است.

مطالعه حاضر بصورت کیفی، به روش فنومنولوژی انجام شد. برای جمع آوری اطلاعات از اساتید علاقه مند دعوت شد که در 4 گروه بحث متمرکز، 8-6 نفره شرکت کنند. سوالات به صورت باز و ساختار نیافته بود. اساتید روش های مختلف ارزشیابی را پیشنهاد کردند و در مورد مزایا و معایب هر کدام توضیح دادند. با نظر مجری گروه متمرکز مبنی بر رسیدن به اشباع اطلاعاتی،بحث پایان می یافت.

اطلاعات حاصله به روش آنالیز موضوعی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در مجموع 9 روش مختلف شامل هفت روش ذهنی (پرسش از دانشجو، رئیس دانشکده، مدیر گروه، همکار، خود ارزیابی، ارزیابی دوطرفه، ارزیابی شخص ثالث) و دو روش عینی (نمرات دانشجویان و خروجی استاد) مطرح شد و معایب و مزایای هر روش به تفصیل مورد بررسی قرار گرفت و راه های کم کردن خطا در هر روش پیشنهاد شد.

برای ارزشیابی اساتید بهتر است ترکیب مناسبی از چند منبع اطلاعاتی با توجه به شرایط موجود و کاستی های هرکدام بکار برده شود تا نتایج عادلانه تری بدست آید.