تاثیر گروه درمانی شناختی-رفتاری بر افسردگی بیماران مبتلا به سرطان

یکی از رایج ترین عوارضی که مبتلایان به سرطان از آن رنج می برند مشکلات روانی مانند افسردگی، کاهش عملکرد حیاتی و افزایش خطر مرگ می باشد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر گروه درمانی شناختی-رفتاری بر کاهش افسردگی در بیماران مبتلا به سرطان می باشد.
روش تحقیق: این پژوهش مطالعه ای نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری متشکل از بیماران مبتلا به سرطان بیمارستان امام رضا(ع) شهرستان بیرجند در سال 88- 89 بوده و حجم نمونه هم شامل 24 بیمار مبتلا به سرطان می باشد که بر اساس معیارهای تشخیصی DSM-IV و آزمون افسردگی بک انتخاب شدند که به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه ی 5/1 ساعته تحت درمان شناختی-رفتاری به صورت گروهی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچگونه درمان روانشناختی دریافت نکردند. به منظور تجزیه و تحلیل یافته ها از نرم افزار spss 15.0 و آزمون های آماری Tزوج و تحلیل کواریانس استفاده گردید.
نتایج حاصل نشان داد که پس از اعمال روش های درمان، میزان افسردگی بیماران گروه آزمایش به 38/7±58/8 کاهش پیدا کرد که از نظر آماری معنادار بود (001/0 > P) در حالی که میزان افسردگی گروه کنترل (87/11±33/28) کماکان ثابت بوده است.
درمان شناختی-رفتاری نقش پراهمیتی بر کاهش میزان افسردگی بیماران مبتلا به سرطان دارد. مداخله ی شناختی می تواند از طریق کاهش افسردگی، شناخت بیماران را تغییر دهد و آنها را قادر سازد که عقیده مثبت تری در کنترل خودشان داشته باشند.