حکمروایی خوب راهبردی برای کاهش فقر روستایی

راهبردهای کاهش فقر روستایی از پنجاه سال پیش و در واکنش به دشوار شدن درک پیچیدگی های توسعه، پدید آمدند. حکمروایی و فقر، اصطلاحاتی هستند که در دهه های اخیر از موارد پیشرو در زمینه توسعه بوده اند. سال2000رهبران کشورهای جهان طی قطعنامه ای، حکمروایی خوب را به عنوان راهبردی برای کاهش فقر و بهبود کیفیت زندگی مورد پذیرش قرار دادند تا رویکردی نوین برای مقابله با پدیده فقر ارائه کنند. مقاله حاضر با بررسی و مرور مقالات و کارهای علمی انجام شده در زمینه کاهش فقر روستایی با رویکرد حکمروایی خوب، نگاشته شده و درصدد ارائه و معرفی رویکرد حکمروایی خوب برای کاهش فقر روستایی می باشد. روش تحقیق مقاله حاضر توصیفی تحلیلی بوده و از مطالعات اسنادی بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد، حکمروایی خوب با دارا بودن شاخص هایی نظیر مشارکت، قانون گرایی و... از طریق راهکارهای افزایش مشارکت فقرا، افزایش قابلیت های فقرا از طریق بهبود خدمات اساسی، ایجاد فرصت های اقتصادی از طریق افزایش میزان دسترسی به بازار، ایجاد تور ایمنی مناسب در برابر شوک های اقتصادی وتامین امنیت فقرا در برابر فساد، جرم و جنایت، سبب کاهش فقر می شود. به گونه ای که حکمروایی خوب با بهبود شرایط حکومت، افزایش آزادی و دخالت مردم در تعیین سرنوشت خود و طراحی برنامه های توسعه توسط خود مردم سبب ایجاد فرآیندهای نوین اداری، تغییر شیوه های تامین معاش و در نتیجه کاهش فقر خواهد شد.