تمایز و بررسی سلول های دندریتیک مشتق از مونوسیت تحت تاثیر مایع رویی سلول های اندوتلیال و عوامل بلوغ

سلول های دندریتیک (Dendritic cells یا DC) به طور مداوم از بافت های محیطی به مناطق حاوی لنفوسیت های T در غده های لنفاوی محیطی مهاجرت می کنند. بنابراین، DCهای فعال شده سلول های تخصصی هستند که مدام اطلاعاتی را از بافت های محیطی به دست می آورند و آن را به غده های لنفاوی انتقال می دهند. این سلول ها در مسیر مهاجرت از خون به داخل بافت های محیطی و سپس به داخل غده های لنفاوی با سلول های اندوتلیال و واسطه های محلول آن ها تماس پیدا می کنند. در این تحقیق، اثرات مایع رویی سلول های اندوتلیال (ECM یا Endothelial condition medium) بر روی شاخص های فنوتیپی و عملکردی سلول های دندریتیک مشتق از مونوسیت مورد ارزیابی قرار گرفت.
سلول های دندریتیک نابالغ از کشت سلول های مونوسیت در محیط کشت RPMI حاوی FCS (Fetal calf serum)، IL-4 (Interlukin-4) و GM-CSF (Granulocyte-macrophage colony-stimulating factor) برای مدت 5 روز به دست آمد. سپس سلول های دندریتیک نابالغ همراه با عوامل بلوغ MCM (Monocyte conditioned medium)، TNF-α (Tumor necrotizing factor alpha) و Poly I-C به مدت 48 ساعت، در محیط کشت RPMI و FCS 10 درصد کشت داده شد (گروه شاهد). مایع رویی سلول های اندوتلیال در روزهای پنجم و در آغاز کشت (روز صفر) به گروه شاهد اضافه شد (تیمارها). بلوغ سلول های دندریتیک برداشت شده در روز توسط دستگاه فلوسایتومتری، دستگاه بتاکانتر و توسط کیت ELISA بررسی شد.
سلول های اندوتلیال از طریق واسطه های محلول با سلول های دندریتیک مشتق از مونوسیت ارتباط برقرار کردند. این ارتباط باعث بلوغ سلول های دندریتیک از طریق افزایش بیان CD83،CD80 و HLA-DR و کاهش بیان CD14، کاهش فاگوسیتوز، اقزایش تولید سایتوکاین های تحریکی و تحریک لنفوسیت های T در مقایسه با عوامل بلوغ به تنهایی شد.
این داده ها نشان داد که سلول های اندوتلیال ورید ناف که در مسیر مهاجرت سلول های دندریتیک از بافت های محیطی به غده های لنفاوی قرار دارند می توانند به عنوان تنظیم کننده های بالقوه ی عملکرد و تمایز سلول های دندریتیک به حساب آیند.